برانکو به دنبال اولین کلین شیت

به گزارش “ورزش سه”، برانکو که در ساختن خطوط دفاعی منسجم، به طور آشکار قدرتمند بوده است حالا نشان می‌ دهد که تحلیلش در خط دفاع امسال پرسپولیس فعلا با اشتباه توام بوده است.
اصولا کروات ها، بازیکنان خط میانی را با توان بالایی بازی با توپ، دوست دارند. تجربه استفاده از گل‌محمدی، رحمان رضایی، محمد نصرتی و سهراب بختیاری زاده و ترجیح آنها در دوران حضور برانکو در تیم‌ملی فوتبال نسبت به هاشمی نسب، رهبری‌فر، کریم باقری (که در سال های ۸۲ تا ۸۵ دفاع آخر پرسپولیس بود) نشان دهنده این واقعیت است.
شاید در بین ۱۶ سرمربی لیگ‌برتر، تنها برانکو باشد که زوج نورمحمدی، ماریچ را به زوج بنگر و جلال حسینی ترجیح دهد.
یادتان باشد که پرسپولیس در سال ۹۳ ـ ۹۲، در ۳۰ بازی تنها ۱۵ گل خورد. آماری رویایی در زمانی که جلال حسینی و بنگر زوج خط دفاع پرسپولیس بودند. نشانگر این امر بود، همین یکسال و سه ماه قبل بود که لیگ سیزدهم با چنین آمار فوق العاده ای برای پرسپولیس تمام شد. نیلسون گلر بود و بنگر و جلال حسینی دفاع میانی بودند.
برانکو مدافع با مدل ماریچ را به مدافعی با مدل جلال حسینی ترجیح می‌ دهد، مدافعی که خوب دفاع می‌ کرد و برخی اوقات گل هم می‌ زد، شاید اشکال جلال حسینی این بود که بازی های پرسپولیس را کم گل می‌ کرد و از جذابیت می‌ انداخت.
می‌ گویند برانکو یک مربی سیستم گرا است و بازیکنان را بر حسب سیستم برمی گزیند و شاید به همین علت است که در ۲ تیم آخر باشگاهی، شاهد کسب نتایج ضعیف او با الوحده امارات و دیناموزاگرب بوده ایم.
برانکو در ۱۲ بازی سرمربی پرسپولیس بوده است واین ۱۲ بازی بدترین مقطع فعالیت حرفه ای او را در فوتبال ساخته است؛ البته با کمی انصاف باید گفت حق تیم پرسپولیس بیشتر از این بوده ک تنها ۱ امتیاز از دوبازی بگیرد.