جیب مبارک مشترکان و کلاس مخابرات

این شماره ها از سوی دولت ها برای تماس مردم در مواقع اضطرار تعیین شده و دولت ها به نوعی به این مراکز سوبسید می دهند.
۱۱۸ شاید آشناترین شماره تماس اضطراری و اطلاع رسانی در کشور باشد که افراد جامعه بسته به نوع فعالیت و نیاز با این شماره تماس می گیرند.
مرکز تلفن ۱۱۸ در سال ۱۳۴۰ در ساختمانی واقع در خیابان ناصر خسرو شروع به فعالیت کرد . در ابتدا شماره این مرکز ۰۸ بود که از سال ۱۳۵۴ این شماره به ۱۱۸ تغییر کرد.
در مرکز ۱۱۸ که اکنون تحت پوشش مراکز استانی مخابرات قرار دارد،چندین اپراتور به تماس گیرندگان خدمات ارائه می کنند.
بنابراین این گونه خدمات در قالب خدمات عمومی جای می گرد  و دولت موظف به ارائه سوبسید به این مراکز برای ادامه حیات است.این سوبسید از مالیات خود مردم تامین می شود.
اما پس از آغاز جریان خصوصی سازی شرکت مخابرات ایران از سال گذشته برخی از مسوولان مخابرات ایران و تهران در اظهار نظرهای مختلف به زیان دهی مرکز ۱۱۸ و عدم توان تامین منابع مالی ۱۱۸اشاره کرد.
روح الهی مدیرعامل شرکت مخابرات استان تهران گفت: سه دقیقه تماس با سامانه ۱۱۸ معادل یک پالس تلفن شهری به مبلغ ۷/۴۴ ریال به حساب مشترک منظور می شود.از زمان ابلاغ پروانه شرکت مخابرات یعنی تاریخ پنجم مردادماه سال ۸۷ این مصوبه اجرایی شده است و هزینه تماس با ۱۱۸ از حساب مشترکان کسر می شود.
در کشورهای توسعه یافته شرکت های خصوصی برای جلب مشتری اقدام به کاهش هزینه می کنند. خدمات عمومی در این کشورها نیز رایگان بوده و دولت از آن حمایت می کند. در کشوری چون آمریکا نیز برخی خدمات عمومی همچنان رایگان بوده و تماس با مراکز اطلاع رسانی بدون هزینه است.
اما ایران پس از خصوصی کردن مخابرات برای جبران هزینه های اداره مرکز ۱۱۸ اقدام به کسب درآمد از محل تماس مشترکان با این مرکز کرده است.
اگر قرار باشد با خصوصی شدن شرکتهای دولتی خدمات عمومی پولی شود،پس درآینده نزدیک هیچ خدمت عمومی باقی نمی ماند این در حالی است که دولت برای ارائه خدمات عمومی از جیب مردم برداشت می کند.
با ادامه این فرآیند آیا در آینده نه چندان دور خدمت عمومی دیگری به شکل رایگان باقی خواهد ماند؟
مردم از خود می پرسند، مالیات و عوارض پرداختی که هر دو ماه یکبار در قبوض تلفن ثابت و همراه می پردازند به چه کاری می آید و دولت با این پول چه می کند؟
آیا می توان به بهانه خصوصی سازی هر خدمت عمومی را پولی کرد و از تامین هرینه های آن سرباز زد؟
۲۰