شهر الکترونیکی در سایه مجازی دولت الکترونیکی!

– Ictpress  این کنفرانس به نوبه خود بزرگ‌ترین رویداد علمی در زمینه شهر الکترونیکی در سطح خاورمیانه با ابعاد تئوریک به شمار می‌رود.
رویدادی که نزدیک به ۲۰۰۰ مخاطب از دولتی و خصوصی گرفته تا دانشگاهی و کارشناس و رسانه را به خود جلب کرد.
این اتفاق دو روز برگزاری را در دوره دوم خود با حرف و حدیث‌هایی در خصوص اینکه چند بار زمان برگزاری آن تغییر یافت تجربه کرد و همانند بسیاری از رویدادهای علمی و عملی در حوزه گسترده و نوپایICT     مهجور ماند، البته مهجور ماندن یک رویداد علمی، ماهیت و ذات آن را خدشه‌دار نمی‌کند اما نه دلیل محکمی برای توجیه این مساله را می‌سازد و نه خوشایندی برای بنیان‌گذاران و برگزارکنندگان فراهم می‌کند.کمی تفکر نمایان می‌کند که چه عاملی موجب می‌شود تا عده‌ای به فکر برگزاری یک رویداد ملی، آن هم با ماهیت علمی بیفتند و در راستای آن تمام توان خود را به کار بندند.
نگاهی نقادانه‌
تنها عامل کلیدی برای آنها اعتقاد به وطن و ارتقای سطح دانش هموطن است. از سویی، کمی دقت در برگزاری کنفرانس شهر الکترونیکی در نوبت دوم، به نگاه نقادانه این‌گونه می‌نماید که ذات موضوع که به آن اشاره شد، مساله شهر الکترونیکی به عنوان ساختاری مهم برای جامعه اطلاعاتی در هزاره سوم در این رویداد بزرگ، مورد بررسی تئوریک و علمی قرار گرفت.  
عامل کلیدی هم همان اعتقاد برگزارکنندگان‌، خصوصا عاملان علمی بر وطن و ارتقای سطح دانش هموطن بود که منجر به کارآفرینی فکری متفکران شده و بیش از ۸۵۰ مقاله را روانه دبیرخانه کنفرانس کرد و در نهایت بیشماری از آن، در کتاب مقالات به چاپ رسیده و در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفت و شماری هم در جریان کنفرانس به مخاطبان ارایه شد.
اما همان طور که طبیعت هر برگزاری آن هم در شاخه‌های علمی بعد از انتفاع علمی که مخاطبان مشمول آن هستند و یادگار ملی که شامل حال برگزارکنندگان و همراهان می‌شود‌، مشکلات و موانعی هم به چشم می‌خورد که بانیان آن را گاهی سخت پریشان خاطر می‌گرداند.
آنچه تاکنون تولی‌گری در کشور نامیده شده است در شاخه فناوری اطلاعات و ارتباطات بیشتر به قلمروطلبی می‌ماند.
اینکه گفته شود وزارتخانه‌ای متولی فلان مساله است یا سازمانی تولی‌گری فلان بخش را عهده‌دار است‌، در عمل حداقل در شاخه علمیICT    در کشورمان از متولیان امر، شاخص بارزی سراغ نمی‌رود چراکه در شاخه نظری حرف و حدیث بسیار است.
اینکه در علم توجه کنیم که چه چیز گفته می‌شود نه اینکه چه کسی آن را می‌گوید، سوال‌برانگیز است که نقش وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در دومین کنفرانس شهر الکترونیکی به عنوان رویدادی بزرگ در حوزهICT    چه بوده است؟
چرا مساله‌ای به این مهمی با ماهیت علمی و گستره ملی مهجور می‌ماند؟
دوربین نگاهمان را کمی جلوتر ببریم و جای خالی متفکران عرصه جامعه اطلاعاتی را هم در این رویداد مهم البته سوای حضور پررنگشان در کنفرانس در کرسی استادی و مخاطب در جایگاه و پایگاه پنل رسانه و جامعه اطلاعاتی نظاره‌گر باشیم با این وجود که شاید عدم حضور آنان ریشه در تلاقی سلایق در گفتار و تعقیب مساله نظری و عملیICT    در کشورمان دارد.
اینکه الگو‌های ایرانی را چراغ راه قرار دهیم و بگوییم حتی ویندوز هم اختراع ایرانی است ! یا نگاهمان واقع‌بینانه بوده و تئوری‌هایی عملگرایانه برای گشایش موضوع در ایرانمان بپروریم؟
فضای سایبر
اما با بیانی منتقدانه‌ضمن تقدیر از برگزاری چنین رویدادی در حوزه‌ ICT  ، بر آن شدم اشاره‌ای هم به برخی نکات داشته باشم که ضمن اطلاع‌دهی از وضعیت موجود و ذات تصمیم‌گیری این برگزاری در نگاه رسانه‌ای خود، باب موضوع گشوده تا مشکلات مشاهده و برچیده شود.  
در ادامه یادآور می‌شوم که شهر الکترونیکی، دولت الکترونیکی نیاز دارد که با رجوع به مفهوم فضای سایبر از دو بعد مجازی و سنتی نقش دولت در این بین پررنگ نمایان شود که جای خالی‌اش پررنگ‌تر می‌کند.
دومین کنفرانس شهر الکترونیکی نه با حضور بلکه در سایه مجازی دولت الکترونیکی برگزار شد!