پرتاب اژدر ضد زیردریایی از پهپاد تی-۶۰۰ برای نخستین بار در جهان (+فیلم و عکس)

موبنا – به تازگی از سامانه هوایی بدون خدمه (Uncrewed Air System) تی-۶۰۰ (T-600) با قابلیت حمل بار سنگین برای پرتاب یک اژدر استینگ ری (Sting Ray) استفاده شد. این اقدام در تمرین نظامی اخیر سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) انجام شد و از آن به عنوان یک نخستین در جهان نام برده شده است.

تمرین نظامی آزمایش رباتیک و نمونه سازی اولیه با سامانه های بدون خدمه دریایی (Robotic Experimentation and Prototyping with Maritime Uncrewed Systems) ناتو در آب های ساحلی پرتغال انجام شد و بسیاری از نظامیان جهان به دقت آن را زیر نظر داشتند.

پرتاب اژدر استینگ ری از پهپاد تی-۶۰۰

در نگاه نخست، تی-۶۰۰، حاصل همکاری دو شرکت بی ای ئی سیستمز و مالوی اروناتیکس، شبیه به یک کوادکوپتر به نظر می رسد که برای فیلمبرداری استفاده می شود. اما این پهپاد به اندازه یک خودرو جمع و جور است. این هواگرد تمام الکتریکی برای مقاصد نمایشی طراحی شده و امکان جدا کردن قطعات آن برای حمل و نقل راحت وجود دارد.

تی-۶۰۰ ظرفیت حمل بار ۲۰۰ کیلوگرم را دارد. این پهپاد می تواند با سرعت ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت پرواز کند و برد پروازی آن ۸۰ کیلومتر است.

در جریان تمرین نظامی ناتو، یک اژدر ضد زیردریایی استینگ ری از تی-۶۰۰ پرتاب شد و این برای نخستین بار بود که چنین سلاحی از یک پلتفرم پهپادی مدرن به عنوان بخشی از یک ماموریت دریایی به کار گرفته می شد. هدف اولیه نمایش قابلیت های جنگ ضد زیردریایی تی-۶۰۰ و همچنین پتانسیل آن برای لجستیک خودکار، تجدید تدارکات، تخلیه مجروحان و وظایف دیگر بود.

بی ای ئی سیستمز قصد دارد از تی-۶۰۰ به عنوان شالوده ای برای معرفی پهپاد تی-۶۵۰ استفاده کند که یک سامانه هوایی بدون خدمه با قابلیت حمل بار سنگین است. این پهپاد به طور کامل الکتریکی خواهد بود و امکان تغییر پیکربندی آن برای اهداف نظامی، تجاری و بشردوستانه وجود دارد.

تمرین نظامی ناتو برای سامانه های بدون خدمه دریایی

آزمایش اخیر پهپاد تی-۶۰۰ بخشی از تمرین نظامی آزمایش رباتیک و نمونه سازی اولیه با سامانه های بدون خدمه دریایی ناتو بوده است. در این تمرین ۱۵ عضو ناتو همراه با سوئد و ایرلند حضور داشتند. این تمرین نظامی بستری امن و کنترل شده برای آزمایش نمونه های مفهومی، الزامات و فناوری های جدید مرتبط با سامانه های بدون خدمه دریایی فراهم می کند.

سامانه های هوایی بدون خدمه می توانند سریع آماده استفاده شده و حمل و نقل آنها آسان است. همچنین، آنها فرصت دیگری را برای دور نگه داشتن دارایی های با ارزش و خدمه از خطر و آسیب ارائه می کنند. این هواگردها نقش پر رنگ تری در جنگ ضد زیردریایی در کنار هلیکوپترهای دارای خدمه و کشتی های اختصاصی این نوع جنگ خواهند داشت.

پرتاب اژدر استینگ ری از سامانه هوایی بدون خدمه امکان حمل اژدر توسط پلتفرم های دریایی مختلف را فراهم کرده و انعطاف پذیری عملیاتی بیشتری را برای استفاده از این سلاح فراهم می کند.

یک “نخستین” در جهان

در شرایطی که از این پرتاب به عنوان نخستین در جهان نام برده شده است، اما هواگردهای بدون سرنشین با قابلیت حمل اژدر در گذشته نیز وجود داشته اند.

قابل توجه ترین نمونه هلیکوپتر ضد زیردریایی بدون سرنشین جایروداین دی اس ان-۳ (Gyrodyne DSN-3) بود. این هواگرد در اواخر دهه ۱۹۵۰ توسعه یافت و در سال ۱۹۶۲ وارد خدمت شد. جایروداین دی اس ان-۳ در حدود سال ۱۹۷۰ بازنشست شد.

 منبع: مجله تصویری سلاح