واحد ۷۳۱؛ آزمایشگاه شیطانی فراموش شده آسیا (+عکس)

موبنا – در دهه های ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰، امپراتوری ژاپن مرتکب جنایاتی از جمله “کشتار نانجینگ” (تجاوز نانکینگ) در آسیا شد. جنایات آلمان نازی مانند آزمایش های پزشکی با حضور سوژه های انسانی که در اردوگاه های کار اجباری انجام شد، بیشتر از جنایات ژاپنی ها علیه بشریت مورد توجه قرار گرفته اند، زیرا پژوهش های بیشتری در این زمینه انجام شده و تاریخ‌نگاران زمان بیشتری را صرف بررسی و مطالعه این اعمال وحشتناک کرده اند.

با این وجود، ژاپنی ها نیز در یک پروژه سری به نام “واحد ۷۳۱” (Unit 731) اقدام به انجام آزمایش های پزشکی با حضور سوژه های انسانی کرده اند.

آغاز فعالیت واحد ۷۳۱

واحد ۷۳۱ در سال ۱۹۳۷ فعالیت خود را در منطقه پینگ‌فانگ در شهر هاربین، چین آغاز کرد. واحد ۷۳۱ دارای شعب فعال در سراسر چین و آسیای جنوب شرقی بود. این واحد به عنوان سازمانی برای ارتقای سلامت عمومی آغاز به کار کرد و قرار بود پژوهش هایی با هدف کمک به سربازان ژاپنی انجام دهد.

از جمله این پژوهش ها می توان به بررسی روش هایی که بدن انسان می تواند گرسنگی و تشنگی را تحمل کند و مبارزه با بیماری ها اشاره کرد. واحد ۷۳۱ به طور رسمی به نام “بخش پیشگیری از بیماری همه‌گیر و تصفیه آب ارتش کوانتونگ” (Epidemic Prevention and Water Purification Department of the Kwantung Army) شناخته می شد.

اما در پس نام رسمی خود، واحد ۷۳۱ مسئول پژوهش و توسعه جنگ افزارهای بیولوژیکی و شیمیایی بود. این واحد طی جنگ دوم چین و ژاپن (۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵) و جنگ جهانی دوم درگیر آزمایش های مرگبار با حضور سوژه های انسانی و ساخت تسلیحات بیولوژیکی و شیمیایی بود.

تخمین زده می شود که بین ۲۰۰ هزار تا ۳۰۰ هزار نفر به واسطه فعالیت های واحد ۷۳۱ کشته شدند. برخی منابع آماری تا نیم میلیون نفر را ارائه کرده اند.

آزمایشات اولیه واحد ۷۳۱ روی افراد داوطلب که فرم رضایتنامه را امضا کرده بودند، انجام می شد. اما با شدت گرفتن جنگ، اعضای واحد ۷۳۱ روش های خود را تغییر دادند.

واحد ۷۳۱؛ آزمایشگاه شیطان

اگرچه پروتکل ژنو ۱۹۲۵ استفاده از تسلیحات شیمیایی یا بیولوژیکی را در جنگ ممنوع کرده بود، اما ژاپنی ها قصد داشتند تا خود را برای این نوع جنگ ها آماده کنند. از آنجایی که این نوع آزمایش ها مواردی نبودند که بیشتر افراد حاضر به حضور در آنها به صورت داوطلب باشند، ژاپنی ها تصمیم گرفتند تا از اسرای جنگی به عنوان سوژه های آزمایشی خود استفاده کنند. قربانیان واحد ۷۳۱ عمدتا چینی ها و روس ها و با درصد کمتر، مغول ها و کره ای ها بودند.

از جمله آزمایش هایی که توسط واحد ۷۳۱ صورت می گرفت می توان به تزریق عامل بیماری‌زا، کم آبی بدن کنترل شده، آزمایش تسلیحات بیولوژیکی، آزمایش محفظه فشار هیپوباریک، کالبدشکافی روی فرد زنده، آندروتومی (Androtomy)، قطع عضو، و آزمایش های تسلیحات استاندارد اشاره کرد.

رهبری واحد ۷۳۱ بر عهده سپهبد شیرو ایشی (Lieutenant General Shiro Ishii) بود. همراه با دانشمندان دیگر که به خدمت گرفته بودند، واحد ۷۳۱ به عنوان نمونه آزمایش هایی را با آلوده کردن سوژه ها به بیماری های مختلف انجام می دادند تا واکنش بدن این افراد به عوامل بیماری‌زا را بررسی کنند. از آنجایی که ژاپنی ها بیشتر پرونده ها و سوابق واحد ۷۳۱ را در پایان جنگ از بین بردند، اطلاعات کمی درباره دانشمندانی که در این واحد کار می کردند، وجود دارد.

یکی از اهداف ژاپنی ها برای تزریق عوامل بیماری‌زا و بررسی واکنش بدن انسان به آنها، تلاش برای ایجاد بیماری های جدید بود. دانشمندان ژاپنی فعال در واحد ۷۳۱ به قربانیان خود با عنوان “تنه های چوبی” (Maturas) اشاره می کردند و عمل های جراحی مختلف از جمله کالبدشکافی روی فرد زنده را انجام می دادند.

از آزمایش های دیگر، رهاسازی موش های آلوده به طاعون با هدف آلوده کردن افراد به این بیماری و بررسی و مطالعه شرایط سوژه ها بود. واحد ۷۳۱ در واقع یک شکنجه‌گاه بود که در ذهن بسیاری از افراد این واحد یک ضرورت برای پیروزی در جنگ محسوب می شد.

دانشمندان واحد ۷۳۱ از طریق تجاوز و بارداری ناخواسته زنان نیز آزمایش هایی را انجام می دادند. به عنوان نمونه، به زندانیان مرد مبتلا به سیفلیس گفته می شد تا به زندانیان زن و همچنین زندانیان مرد تجاوز کنند تا چگونگی پخش شدن این بیماری در بدن مطالعه و بررسی شود.

زنان بدون این که بخواهند باردار می شدند، سپس آزمایشاتی انجام می شد تا تاثیرات بیماری ها روی مادر و جنین بررسی شود. گاهی اوقات، کالبدشکافی روی سوژه زنده صورت می گرفت تا چگونگی رشد جنین بررسی شود.

شکست در جنگ و دریافت مصونیت برخی افراد حاضر در واحد ۷۳۱ از آمریکا

هنگامی که مشخص شد ژاپن در جنگ جهانی دوم پیروز نخواهد شد، کارگران واحد ۷۳۱ بیشتر اسناد و مدارک آزمایش ها را نابود کردند. پس از تسلیم رسمی ژاپن در آگوست ۱۹۴۵، واحد ۷۳۱ نیز به طور رسمی منحل شد.

دولت ژاپن تا سال ۱۹۸۸ به تخلفات و جنایات واحد ۷۳۱ اعتراف نکرد و حتی پس از اعتراف نیز از آنچه در این واحد رخ داده بود، عذرخواهی نکرد. این پروژه ای بسیار محرمانه بود و بیشتر شواهد و مدارک نیز نابود شده بود. افزون بر این، مقامات رسمی که از فعالیت های واحد ۷۳۱ آگاه بودند، اطلاعات خود را در اختیار عموم قرار ندادند.

به دلیل این عدم تصدیق و شفاف‌سازی، دولت چین افزایش آگاهی درباره جنایات واحد ۷۳۱ را مد نظر قرار داد. در سال ۱۹۸۲، چینی ها در همان مکانی که واحد ۷۳۱ در زمان جنگ جهانی فعالیت می کرد، موزه ای را تاسیس کردند.

برخلاف برخی از پزشکان و دانشمندان آلمان نازی که آزمایش هایی را روی زندانیان و افراد حاضر در اردوگاه های کار اجباری انجام دادند، بیشتر افراد درگیر در آزمایشات واحد ۷۳۱ به دلیل اقدامات و جنایات خود مجازات نشدند.

پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از آنها دوباره وارد جامعه شده و در حوزه های کاری خود موفق بودند. نیروهای آمریکایی، به ویژه ژنرال داگلاس مک آرتور تصمیم گرفتند تا افراد حاضر در واحد ۷۳۱ را محاکمه نکنند. ژنرال مک آرتور در ازای دریافت اطلاعاتی که این افراد از آزمایش های خود جمع آوری کرده بودند، به آنها مصونیت داد.

ژنرال مک آرتور معتقد بود که محاکه این افراد مانع از دریافت اطلاعات پزشکی مستند حاصل از آزمایش های صورت گرفته می شود. با این تصمیم، عدالت هرگز اجرا نشد.

 منبع: مجله تصویری سلاح