چرا سالمون‌ها از آب بیرون می‌پرند؟ (+فیلم)

آنها به طور میانگین به ارتفاع ۳۰ سانتی‌متر از آب بیرون می‌پرند و در برخی موارد با تکان دادن دم ارتفاع خود این جهش را با طول یک متر به پایان می‌رسانند که اتفاق مذکور ۹ برابر بیشتر از توانایی پرش آنها در حالت عادی است.

موبنا – جست‌وجو پیرامون سیاره‌های بسیار بزرگ که دور ستاره‌های خارج از منظومه شمسی در حال چرخیدن هستند باعث شد کهکشان جدیدی خارج از جهان ما نمایان شود. تاکنون بیش از ۳۷۰۰ سیاره توسط دانشمندان زمینی شناسایی شده است و البته گفته می‌شود که تعداد آنها بسیار کمتر از سیاره‌هایی است که در اطراف زمین حضور دارند.

سالمون‌های جوان که با نام علمی «اونکورهینکوس نِرکا» شناخته یک رفتار جالب را از خود نشان می‌دهند که در دیگر آبزیان دیده نشده است: آنها به طور میانگین به ارتفاع ۳۰ سانتی‌متر از آب بیرون می‌پرند و در برخی موارد با تکان دادن دم ارتفاع خود این جهش را با طول یک متر به پایان می‌رسانند که اتفاق مذکور ۹ برابر بیشتر از توانایی پرش آنها در حالت عادی است. آنها زمانی دست به این کار می‌زنند که هیچ گونه اجبار یا شرایط اضطراری را پیش روی خود نمی‌بینند. بر اساس مطالعات جدیدی که صورت گرفته است مشخص شد ماهی‌هایی که به این شکل از آب بیرون می‌پرند روی سطح بیرونی بدن خود نوعی شپش دریایی را احساس می‌کنند و با این پرش‌های متوالی سعی می‌کنند شپش‌ها را از خود دور کنند.

محققان پیش از این در مورد علت جهش سالمون‌ها و حذف شپش از روی تن آنها تردید داشتند. این شپش‌ها که شبیه به انگل‌های کوچک هستند از مخاط، خون و پوست ماهی تغذیه می‌کنند. ماهی که توسط شپش زخمی شده است نسبت به ماهی‌های مشابهی که انگل روی بدن او نیامده است در طول یک روز ۱۴ بار بیشتر به بیرون از آب می‌پرد. با این وجود دانشمندان به درستی نمی‌دانستند آیا این پرش‌‌ها به ماهی کمک می‌کند از انگل‌های خونخوار خلاص شود یا خیر.

در مطالعه جدید این مسئله مورد بررسی قرار گرفت و محققان گروهی از سالمون‌های جوان را که بدن آنها به شپش دریایی آلوده شده بود جدا کردند. این سالمون‌ها در دو محفظه مجزا در آب‌های روان ساحل اقیانوس در منطقه بریتیش کلمبیای کانادا مورد بررسی قرار گرفتند. یکی از این محفظه‌ها سقف باز داشت تا ماهی‌ها بتوانند پرش کند و بخش دیگر با سقف بسته اجازه پرش را به ماهی‌ها نمی‌داد.

این آزمایش به مدت سه روز به طول انجامید و دانشمندان در پایان متوجه شدند سالمون‌هایی که نتوانستند از آب بیرون بپرند ۲۸ درصد بیشتر از ماهی‌های آلوده که توان پریدن را داشتند دچار زخم شدگی و آلودگی بودند. نتایج حاصل از این مطالعه در آخرین شماره از نشریه بین المللی «زیست شناسی ماهی» منتشر شده است.

لازم به ذکر است پریدن بیرون از آب اتفاق مخاطره آمیزی برای ماهی‌ها محسوب می‌شود. هر سالمون به طور میانگین ۵۶ بار از آب بیرون می‌پرد تا بتواند شپش دریایی را از تن خود دربیاورند. در طول این اتفاق احتمال شکار شدن برای آنها افزایش میابد و شکارچیان به راحتی می‌توانند موقعیت آنها را شناسایی کنند. این تلاش همچنین به انرژی بسیار زیادی نیاز دارد تا سالمون بتواند بارها و بارها پرش خود را تکرار کند.

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا