آقای فوتبال، سرسپرده فاشیسم

ویتوریو پوتزو، سرمربی ایتالیا در جریان قهرمانی در جام‌جهانی ١٩٣٤ و ١٩٣٨ فردا در چهل و هفتمین سالمرگش به یاد آورده می‌شود.
مردی برای فاشیسم
دوران او مصادف با حکومت فاشیستی بنیتو موسولینی بود؛ مردی که به‌عنوان اخراجی یک دبیرستان راهی جامعه شد و پس از سردبیری در روزنامه، حزب فاشیسم در ایتالیا را راه‌اندازی کرد. پوتزو به او قول ساختن قوی‌ترین تیم‌ملی دنیا را داده بود و سال‌ها بعد با به ارمغان آوردن دو قهرمانی جهان برای ایتالیا در سال‌های ١٩٣٤ و ١٩٣٨ قدرت خود در عرصه مربیگری را نشان داد. البته او به‌شدت تحت‌ تأثیر رژیم فاشیستی موسولینی قرار داشت و قبل از هر بازی ایتالیای آن زمان سیاه‌پوش (رنگ فاشیسم) در جام‌جهانی خانگی ‌سال ١٩٣٤ بازیکنان را مجبور به دادن سلام هیتلری می‌کرد! این ایده‌ها در زمین فوتبال، مرد دوستدار فوتبال تهاجمی را به اولین مربی تاریخ فوتبال که سیستم را برای این ورزش تعریف کرد به جهان شناساند. پوتزو برای نخستین‌بار در جهان فوتبال قایل به مرزبندی برای خطوط مختلف برای بازیکنان شد. همین ابتکار، ایتالیای او را از بقیه متمایز کرد و تیم علاوه بر شکست‌ناپذیری بین سال‌های ١٩٣٤ تا ١٩٣٩، ٢ قهرمانی جهان، یک طلا، یک برنز المپیک و ٢ قهرمانی در رقابت‌های منطقه‌ای را به‌دست آورد. پوتزو پس ازکناره‌گیری از مربیگری آن هم با رقم زدن بهترین میانگین پیروزی در بین همه مربیان تاریخ تیم‌ملی ایتالیا به حرفه روزنامه‌نگاری روی آورد و به‌عنوان مفسر یک کانال تلویزیونی به تفسیر بازی‌های جام‌جهانی ١٩٥٠ پرداخت. ویتوریو با پایان این پروژه، ‌سال ١٩٦٨ پس از تماشای تنها قهرمانی ایتالیا در جام‌ملت‌های اروپا در ‌سال ١٩٦٨ در سن ٨٢سالگی درگذشت.

۱۷۹/