روشنفکران همه بوف کورند

حسین قدیانی در وطن امروز نوشت: هزار و اندی سال پس از شهادت حسین‌بن‌علی علیه‌السلام، سیدالشهدا را پیامبری حی و حاضر می‌بینم که همچنان با خون جوشان خود در حال معجزه است. دگرباره باید گریبان یزیدیان را گرفت و به تأسی از عقیله بنی‌هاشم، خطاب به ایشان گفت: «ما رأیت الا جمیلا». وه که چه جای حقی نشسته است خون خدا! باید هم سرانجام تاریخ، دست اباعبدالله باشد! اما ببینیم چه نقشه‌ها کشیده شد علیه این دست و ببینیم به چه فرجامی منتهی شد! می‌خواستند «خیمه فارسی» را بزنند؛ «موکب عربی» هم به آن اضافه شد! می‌خواستند «علم» را بزنند؛ «هزار و چهارصد و پنجاه و دو عمود» هم به آن اضافه شد! می‌خواستند «بین‌الحرمین» را بزنند؛ «بین‌الحرمین نجف تا کربلا» هم به آن اضافه شد! می‌خواستند «کربلا» را بزنند؛ «راه‌های منتهی به شهر کربلا» هم به آن اضافه شد! می‌خواستند «عاشورا» تضعیف شود؛ «اربعین» هم به آن اضافه شد! و می‌خواستند «زیارت عاشورا»یی خالی از جهاد و حماسه بنویسند؛ «زیارت اربعین» هم به آن اضافه شد! می‌خواستند جوری باشد که در یوم‌العیار عاشورا، راحت بتوان دست زد و هلهله کشید؛ نمی‌دانستند در «ایستگاه اربعین» به قیامت «یالثارات‌الحسین» خواهند رسید! می‌خواستند محرم و صفر را به مناسبتی کاغذی در صفحات سرد سررسید فرو بکاهند؛ نمی‌دانستند با یک اقیانوس مواج ۲۷ میلیونی طرفند!

می‌خواستند با شعار «مرگ بر اصل ولایت فقیه» خمینی را بزنند؛ نمی‌دانستند در حرم قمر منیر بنی‌هاشم، «اباالفضل علمدار! خامنه‌ای نگهدار» انتظارشان را می‌کشد! ۸۸ نوشتیم؛ «با آل علی هر که درافتاد، ورافتاد»، اینک می‌نویسیم؛ «با خون خدا هر که درافتاد، ورافتاد»! روزگاری که نامش را «اصلاحات» گذاشته بودند ـ اما هنوز که هنوز است تعریفش نکرده‌اند! ـ اولین روزنامه جامعه مدنی‌شان، در نخستین روز محرم، اقدام به انتشار عکسی شاد در صفحه نخست خود کرد، بی‌آنکه فرارسیدن ماه محرم را تسلیت بگوید! آن سال اما محرم همان‌گونه برپا شد که باید! این شد که در نهایت عصبانیت، از «حسین‌خواهی» ملت ایران تعبیر به «غم‌خواهی» کردند! و اینکه «ملت ایران اساسا یک ملت غیرشاد غم‌پرور است»! صدالبته زیبنده‌تر آن بود حضرات روشنفکر، قبل از عقده‌گشایی علیه شکیل‌ترین عقاید و باشکوه‌ترین علایق ایرانی مسلمان، ابتدا نیم‌نگاهی به محتویات کیف خود می‌کردند؛ یک نسخه بوف کور و چند نوع قرص اعصاب! خنده‌دار است!

خودکشی را صادق هدایت کرد؛ سوپردیازپامی که دست آخر هم نتوانست «دارچین» را جانشین «والیوم» کند! آن‌وقت جماعت منورالفکر، نگران ازدیاد غم در روحیه مردم ایران است! هزاری هم به ایشان، از بهجت بعد از هیأت بگویی، چه می‌فهمند چیست؟ لاجرم به همان زبان بوف، باید سخن گفت با این بارزترین مصادیق صم بکم عمی: «در زندگی روشنفکران، زخم‌هایی هست که مثل خوره، روح ایشان را می‌خورد»! عاشورا، نه یک زخم بر زندگی آدمی که حاوی این مهم‌ترین درس ممکن است به ابنای آدم: «چگونه بروی تا برای همیشه بمانی!» در خیمه عزای سالار شهیدان، خبری از قرص اعصاب نیست!

این قبیل اقلام، ارزانی همان مکتب بوف کور است! و لابد همین‌گونه است که در اوج روان‌پریشی و در همان روزگاری که نامش را «اصلاحات» گذاشته بودند اما هنوز که هنوز است تعریفش نکرده‌اند، برداشتند نوشتند؛ «باید یک زیارت عاشورای دیگر دست و پا کرد، عاری از مضامین خشونتبار»! صدالبته زیارت عاشورا مضمون خشنی ندارد، الا در نظر کسانی که با یزید هم می‌خواهند به بازی برد ـ برد برسند! زیارت عاشورا همینی هست که هست! که بود! «هر آنچه سخت و استوار است، دود می‌شود و به هوا می‌رود» مگر آنکه در پیوند با این زیارت دیرین باشد! «السلام علیک یااباعبدالله» هم سخت است و هم استوار اما به شهادت اربعین، نه دود می‌شود، نه به باد می‌رود! هیهات! با وجود اربعین ۲۷ میلیونی، زیارت عاشورای دیگری نوشته نخواهد شد!  و اما «زیارت اربعین»! این، تنها چشم تنگ‌نظر و حسود روشنفکر است که تاب دیدن شکوه و عظمت یکی از نشانه‌های مومن را ندارد! حمله به مقدسات البته فقط قصه امروز نیست! جماعت، کمی دیر اعتراف کردند! از اول هم «شارلی» بودند! به زیارت سالار شهیدان که می‌رسد خواهان حذف مضامین خشونتبار(!) از عاشورا می‌شوند اما در تور تروریسم، لوگوی روزنامه خود را با پرچم تکفیری‌های آدمکش ست می‌کنند! و بی‌شرمانه از جمهوری اسلامی تمنا می‌کنند که «تقوای اتمی» خود را به آمریکای هیروشیما و ناکازاکی ثابت کند!

از نظر این جماعت، اسلحه اگر در دست اسد باشد، می‌شود خشونت، لیکن همان سلاح اگر دست لعین داعشی باشد، می‌شود «ابزاری جهت مخالفت با دیکتاتور شام، دست گروهی معارض قانونی»! از نظر این جماعت، پلوخوری اگر در سفارت انگلیس باشد، نوش جان است، لیکن اربعین را با این همه عظمت، از فرط بی‌ادبی تعبیر می‌کنند به «جنبش غذای نذری»! همین هفته نوشتند! همچنان که هفته پیش مرقوم داشتند: «ایرانیزه کردن راهپیمایی اربعین(!) اقدامی نابخردانه است» و ذیل همین آبکی‌ترین تحلیل ممکن، رسانه ملی را هم به جرم پوشش زنده تصاویر راهپیمایی اربعین به باد انتقاد گرفتند! و یادشان رفت که داعیه داشتند صدا و سیمای جمهوری اسلامی هر چه پخش کند، مردم دقیقا ضد آن را انجام می‌دهند! تو گویی از ساحت قدسی روشنفکران عرفی باید معذرت‌خواهی کنیم که مسلمان غیور ایرانی در برپایی راهپیمایی بی‌مثال اربعین، نقش ممتاز دارد! و باید به آن پزشک ایرانی ساکن ویرجینیا بگوییم کاش از نجف تا کربلا، همه راه را با پای پیاده نمی‌آمدی، بلکه این همه پیاده‌روی نمی‌کردی روی مخ نداشته جماعت منورالفکر! باری امام عاشوراییان که مستند به آن دلگویه خارج فقه، اربعین امسال، اقیانوسی نایب‌الزیاره داشتند، فرمودند: «جریان روشنفکری در کشور ما بیمار متولد شد!» و جا دارد اضافه کنیم «بیمار زیست و بیمار هم مرد!»

آری! مرده است آن جریانی که خود را روشنفکر مستقل می‌داند اما به جای اعتراض به آن دولتی که رئیسش، اوبامای جلاد تحریم را مودب و باهوش می‌خواند، با سخیف‌ترین ادبیات ممکن متعرض راهیان کربلا می‌شود! خیال روشنفکران تخت! ما در زیارت دوست‌داشتنی عاشورا، باز هم بر یزید لعنت خواهیم فرستاد! حال اگر این مضمون خشونتبار(!) قرار است به حضرات بربخورد، باکی نداریم! اگر دستگاه کدخدا این‌همه بی‌معرفت است که بعد از آن‌همه تلفن اتفاقی و مصافحه یهویی، از سویی پرونده PMD را آن‌همه باز(!) مختومه اعلام می‌کند و از دیگر سو، اردوغان را علیه دولت اعتدال به یاوه‌سرایی وامی‌دارد، و اگر دستگاه کدخدا این‌همه بی‌مرام است که بعد از آن‌همه خنده‌های ظریف و بعد از آن توافق کذایی، به جای مشت و مال دادن بعضی‌ها، همچنان مشغول ماساژ تحریم است، در دم و دستگاه اربعین سید و سالار شهیدان، «ترکیب عشق و ایمان» سمفونی معرفت می‌نوازد! اگر به گندم ری نرسیده‌اید، فحشش را باید به ارباب بی‌معرفت‌تان بدهید! و اگر دنیا، کدخدای شما را به کدخدایی قبول ندارد، شک باید در بصیرت خودتان بکنید! برای هر کس که نمی‌دانست یا غلط می‌دانست، اربعین به خوبی روشن کرد درس کربلا را!

زیارت عاشورا برای انسان نوشته شده. برای احرار عالم، از هر دینی و از هر سرزمینی. برای کسانی که به ماندن فکر می‌کنند، به بقا، به جاودانگی، به زندگی حتی بعد از مرگ. روشنفکران اما همه بوف کورند! مشتی متظاهر عاصی از حیات که حکایت اسطوره‌ غم‌پرست هیچ‌انگار پوچ‌اندیش‌شان در بی‌ادبیات، جان می‌دهند برای خودکشی! حضرات منورالفکر! غصه مضامین خشن را نخورید! زیارت عاشورا اصلا برای شما نوشته نشده!

۱۷۶/