از همان ابتدا یک جای کار می‌لنگید!
در ادامه گفت‌وگوی «شهروند» را با محمدنقی ناری می‌خوانید: چند سالی است که دیگر در هندبال خبری از شما نیست. دلیلش چیست؟ من از سال ٩٠ یعنی قبل از اعزام تیم‌ملی جوانان به مسابقات جهانی، کنار کشیدم و تصمیم گرفتم از فضای ورزش دور باشم؛ چون فکر کردم که همین ٤ دوستی هم که دارم …
در ادامه گفت‌وگوی «شهروند» را با محمدنقی ناری می‌خوانید:
چند سالی است که دیگر در هندبال خبری از شما نیست. دلیلش چیست؟
من از سال ٩٠ یعنی قبل از اعزام تیم‌ملی جوانان به مسابقات جهانی، کنار کشیدم و تصمیم گرفتم از فضای ورزش دور باشم؛ چون فکر کردم که همین ٤ دوستی هم که دارم را از دست می‌دهم. وقتی که در ورزش باشم، مجبورم از کسانی که درست کار نمی‌کنند، انتقاد کنم و وقتی می‌بینم انتقادهای من فایده‌ای ندارد، دلسرد می‌شوم.
پس این روزها فعالیتی در بخش ورزش ندارید؟
سعی کردم که بعد از کنار رفتن، کتاب بنویسم. زمان مدیریت رحیمی در فدراسیون یک‌بار این کار را کردم و کتاب «تکنیک و تاکتیک، ٤ ساعت تمرین» منتشر شد. الان هم به دنبال نوشتن چند کتاب درباره هندبال هستم. البته متاسفانه درکشور ما کتاب اصلا دیده نمی‌شود و کسی برای این کار اهمیتی قایل نیست. با این حال احساس می‌کنم که نسبت به جوانان وظیفه‌ای دارم و باید آن را ادا کنم.
نتایج تیم‌ملی هندبال را که دنبال می‌کنید؟
بله، قطعا من از جنس هندبال هستم و همیشه بازی‌ها را دنبال می‌کنم. هندبال ما نایب قهرمان آسیا شد اما پتانسیلش خیلی بالاتر از این حرف‌هاست. باید جاه‌طلب باشیم چون هندبال آسیا افت کرده و رقابت‌های قاره‌ای متر و معیار خوبی برای ما نیست. متاسفانه تا حرف می‌زنیم، می‌گویند مغرض است اما من ٥٠سال است که در هندبال هستم و هرگونه سمتی هم داشتم، پس دلم برای این رشته می‌سوزد.
قبول دارید که هندبال همواره یک پله عقب‌تر از والیبال و بسکتبال است؟
هندبال چند پله عقب‌تر از رشته‌های هم‌سطح خود است. دلیلش هم این است مدیرانی به این رشته آمدند که برنامه‌ریزی طولانی‌مدت ندارند. آنها می‌خواهند یک بیلان کار مثبت در دوره خود ارایه دهند و کاری ندارند که بعد از خودشان چه کسی می‌آید.
در دوره بازیگری شما چنین شرایطی وجود داشت؟
من از سال ٥٠ هندبال بازی می‌کردم و فدراسیون از سال ٥٤ تأسیس شد. آن موقع بازیکنان از طریق مسابقات آموزشگاه‌ها انتخاب می‌شدند اما این را بگویم که از همان زمان همیشه یک جای کار هندبال ایران می‌لنگید. با این‌که رحیمی ١٧سال مدیر فدراسیون بود اما نتوانست تحول اساسی در این رشته ایجاد کند. در دوره رحیمی چند سمت داشتم اما منتقدش بودم چون او هم اسیر روزمرگی بود و فقط هندبال را در یکی، دو استان می‌دید.
با این وضع، شانس صعود تیم‌ملی به المپیک را چقدر می‌دانید؟
با این مربی و با این شکل کار، بعید می‌دانم که المپیکی شویم. ما از قطر برای خودمان یک غول ساختیم و اگر اینطور ادامه دهیم باید تا ابد به دومی آسیا راضی باشیم. درضمن مربی فعلی تیم‌ملی درحد هندبال ما نیست و نمی‌تواند موفقیتی به دست آورد.
در پایان از وضع پیشکسوتان رشته هندبال برایمان بگویید؟
هندبال پیشکسوتان زیادی دارد اما یادی از آنها نمی‌شود. فقط سالی یک‌بار به صورت صوری ما را دعوت می‌کنند؛ همین.
۱۷۹/
