یادداشت: دخیا و مزایای یک انتقال ناکام
دروازه جوان اسپانیایی بعد از شروعی نه چندان امیدوار کننده در الدترافورد، در دو فصل اخیر ستاره شیاطین سرخ بود. در روزهایی که دیوید مویس و لوئیس فان خال در تلاش بودند تا میراث سرالکس را به سلامت از طوفان یک دوران گذار پرخطر عبور دهند، این واکنش های دخیا بود که منچستریونایتد را همچنان …
دروازه جوان اسپانیایی بعد از شروعی نه چندان امیدوار کننده در الدترافورد، در دو فصل اخیر ستاره شیاطین سرخ بود. در روزهایی که دیوید مویس و لوئیس فان خال در تلاش بودند تا میراث سرالکس را به سلامت از طوفان یک دوران گذار پرخطر عبور دهند، این واکنش های دخیا بود که منچستریونایتد را همچنان روی آب نگه داشت.
همین عملکرد درخشان بود که باعث شد دو فصل پیاپی عنوان بهترین بازیکن فصل منچستریونایتد را به دست بیاورد و آنقدر مطمئن کار کرد که رئالی ها متقاعد شدند که با به خدمت گرفتن او می توانند پای به دوران بعد از ایکر کاسیاس بگذارند.
تا آخرین دقایق آن دوشنبه کذایی هم همه چیز روبراه به نظر می رسد. دخیا به فرانس هوک، مربی دروازه بان های منچستریونایتد، گفت که آینده اش را در الدترافورد نمی بیند و رسیدن این جمله به گوش فان خال کافی بود تا در هر ۶ دیدار ابتدایی یونایتد در این (۴ بازی در لیگ برتر و ۲ دیدار با بروژ در چمپیونزلیگ) در فهرست تیم قرار نگیرد.
چراغ های رابطه از هفته ها قبل خاموش شده بود و طرفین به این نتیجه رسیده بودند که به جای تلخی بی پایان، به یک پایان تلخ رضایت بدهند اما دست تقدیر دخیا را در الدترافورد نگه داشت؛ آنهم فقط به خاطر ۲۸ دقیقه تاخیر. هرچند هرگز دقیقا مشخص نشد که در آن دقایق پراسترس، کدام طرف در رساندن مدارک تعلل کرد اما هرچه بود به ماندن دخیا در الدترافورد منجر شد.
حالا او دو راه پیش رو داشت؛ نیمکت نشینی تا ژانویه و احتمال از دست دادن یورو یا تمدید قرارداد و بازگشت به ترکیب اصلی شیاطین سرخ. برای بازیکنی که مدیربرنامه عملگرایی مانند ژرژ مندس دارد، انتخاب کار سختی نبود؛ تمدید قرارداد تا سال ۲۰۱۹.
همین یک امضا کافی بود تا خیال هواداران منچستریونایتد راحت شود؛ چه اینکه سرخیو رومرو در همین چند دیداری که در ترکیب اصلی قرار گرفته بود، نشان داد که به اندازه دخیا مطمئن نیست؛ از جمله روی گل دوم سوانسی که به راحتی مقابل گومیس مغلوب شد.
اما دخیا در بهترین زمان به ترکیب برگشت؛ در دیدار مقابل رقیب و دشمن قدیمی، دیداری که سه امتیاز آن ارزشی دوچندان برای هواداران داشت. هرچند در نیمه اول خطر خاصی روی دروازه او ایجاد نشد اما در نیمه دوم و در حساس ترین لحظات، دخیا بود که با دو واکنش خیره کننده، یونایتد را در مسیر پیروزی نگه داشت؛ ابتدا شیرجه یک دست روی ضربه اینگس و سپس واکنشی تماشایی روی ضربه جوردن آیب.
احتمالا هواداران یونایتد هنگام جشن پیروزی بعد از بازی دیشب، به آن ۲۸ دقیقه فکر می کردند؛ ۲۸ دقیقه ای که دخیا را در الدترافورد نگه داشت و دروازه منچستریونایتد را حداقل برای یک فصل دیگر بیمه کرد.
