عقب ماندگی نرم افزاری

 کمبود منابع سرمایه ای و نیروی انسانی، از مهم ترین مشکلات این صنعت است. تا به حال حمایت های پررنگی از سوی دولت برای بهبود صنعت نرم افزار در ایران انجام نشده است. عرضه نرم افزار بدون وجود بازار جهانی برای تولیدکنندگان، به صرفه نیست. داشتن بازار جهانی برای نرم افزار نیز بدون بهره مندی از فناوری جدید، شیوه های نو، نیروی آموزش دیده و نوآوری به طور قطع امکان پذیر نخواهد بود.
در کشور ما  نرم افزارهای خارجی از نرم افزارهای داخلی به مراتب ارزانتر عرضه شده و کارایی بیشتری دارند. این مساله سبب شده جایی برای محصول داخلی نماند.
کارشناسان نبود تولید ناخالص ملی در بخش فناوری اطلاعات را یکی از ضعف های اجرای برنامه چهارم توسعه می دانند و معتقدند برخلاف برنامه چهارم توسعه اقتصادی کشور که هیچ نشانی از تولید ناخالص ملی در بخش فناوری اطلاعات نیست. دولت و مجلس باید در برنامه پنج ساله پنجم توسعه توجه ویژه ای به این بخش داشته باشند.
 رسیدن به اهداف سند چشم انداز ۲۰ ساله کشور در سال ۱۴۰۴ و تبدیل شدن به قطب اول منطقه از نظر فناوری، نیازمند برداشتن قدم های محکمتری برای فناوری اطلاعات است. دولت به این ترتیب می تواند عقب ماندگی فعلی در حوزه فناوری اطلاعات را جبران کند. دنیا به سمت استفاده از نرم افزار در حال حرکت است. کشورها به اندازه فروش نفت سالانه کشور ما از فروش نرم افزار درآمد کسب می کنند. کشور ما به رغم عقب ماندگی در تکنولوژی نرم افزاری، دارای منابع بسیار غنی است که استفاده درست از آنها می تواند بستری برای پیشرفت و تحول در همه زمینه ها را مهیا سازد .
 اگر حرکت برای تولید و صادرات نرم افزار در برنامه پنجم توسعه محقق شود و وزارت ارتباطات به عنوان متولی این موضوع در این باره راهکار مناسب ارائه دهد، می توان امیدوار به دست یابی به نتایج مطلوب بود. دولتمردان اگر خواهان تحول و دست یابی به فناوری پیشرفته هستند، باید اولویت حرکت را به جنبش نرم افزاری بدهند تا شاهد توسعه، تکامل و پیشرفت همه جانبه مادی و معنوی کشور باشیم.
۱۲۸/۱۵