بورس مخابرات و چند سئوال

 براساس برنامه زمانبندي‌ که اعلام شده بود قرار بود تا سهام اين شركت در اول ديماه سال ۸۶ وارد بورس شود، اما مسائلي مانند کم و کيف تبديل ودايع مشتركان تلفن همراه به سهام و پروانه شرکت مخابرات موانعي بودند كه باعث شدند تا زمان ورود اين شركت به تاخير بيفتد.
سازمان بورس با استناد به اين دو مورد از پذيرش شرکت مخابرات ايران در بورس طفره مي رفت و مديران مخابرات که گويا شتاب زيادي براي ورود به بورس داشتند، به
طور مرتب وعده مي دادند كه به زودي به بورس مي رويم. اما اين اتفاق هرگز به وقوع نپيوست تا اين که در سکوت خبري روزهاي پاياني سال ،خبري شگفت انگيز منتشر شد که حکايت از پذيرش مخابرات در بورس مي داشت.
در روزهاي پاياني سال ?? مخابرات و بورس با عجله جلسه اي تشکيل دادند و تصميم گرفتند تا به طور موقت مخابرات ايران را وارد بورس کنند و در گزارش کارگزاري بورس نيز تاکيد شد که
“در نهايت اين موضوع ( ودايع مشترکان )به دليل عملي نشدن، منتفي اعلام و ودايع مشتركان تغييري نيافت”.
 آنچه از فحواي اين گزارش برمي آيد اين است که سازمان بورس که تا پيش از اين مصرانه بر موضوع ودايع مشترکان پافشاري مي کرد، به طور ناگهاني و پس از برگزاري جلسه پايان سال ، با مخابرات ايران برسر اين موضوع به توافق رسيده بود.
حال اين که سازمان بورس به چه دليل با اين موضوع کنار آمده و پذيرفته است تا از اصول خود عدول کند، سئوالي است که بي ترديد ذهن بسياري از فعالان حوزه و منتقدان را به خود مشغول کرده است.
ديگر اين که اگر اين موضوع تا اين حد کم اهميت بود که بتوان دريک نشست ۲ ساعته از خير آن گذشت و مخابرات را بدون اين که ۵درصد سهام خودرا براي کشف قيمت عرضه نکند پذيرش کرد، به چه دليل در اجراي اصل ۴۴ قانون اساسي تا اين حد تاخير صورت گرفت؟
سئوال اين است که آيا گروه هاي کارشناسي براي محاسبه تبعات اقتصادي اين تاخير تشکيل شده است تا مشخص شود موضوع کم اهميت ودايع مردم چقدر به جريان خصوصي سازي لطمه زده است؟
واقعيت اين است که اگر قرار بود بر سر ودايع مردم توافقي صورت بگيرد، ديگر ضرورتي نداشت تا ورود مخابرات به بورس از متن فاصله بگيرد و در دامان اين  همه حاشيه بيفتد.
۱۵/۱۳