عینک بد بینی مخابرات را برداریم

سهام مدیریتی شرکت مخابرات ایران مهرماه سال جاری از طریق مزایده واگذار شد.این واگذاری به دلیل حساسیت بالا چند بار به تعویق افتاد. در نهایت کنسرسیوم اعتماد مبین در رقابت با شرکت سرمایه گذاری مهر ایرانیان توانست برنده  نهایی این مزایده باشد.این کنسرسیوم یک ماه یعنی تا ۱۷ آبان ماه جاری فرصت دارد تا وجوه ۲۰ درصد اولیه خرید سهام مخابرات را واگذار کند.به گفته مسوولان این کنسرسیوم مشکلی برای پرداخت این مبلغ وجود ندارد.اما در طی هفته ها و روزهای اخیر مباحثی پیرامون لغو این مزایده مطرح شده است.منتفدان معتقدند که این واگذاری برخلاف اصل رقابت بوده و بنابراین باید ابطال شود.موافقان امر نیز بر صحت و سلامت مزایده تاکید کرده اند.
در این رابطه  چند نکته را نباید فراموش کرد:
نخست آنکه هیچ  فردی بر اصل واگذاری سهام مخابرات  و ورود آن به عرصه خصوصی مخالفتی  ندارد و این امر را ضرورتی با اهمیت برای مخابرات می دانند.
دوم آنکه واگذاری  شرکت مهمی مانند مخابرات ایران  حساسیت خاص خود را دارد و نمی  توان به راحتی و تنها به صرف تمایل  یک یا چند شرکت خصوصی این واگذاری  را با چشمان بسته انجام داد.
سوم آنکه حتی در کشورهای  پیشرفته دنیا  و با اقتصاد باز  وقتی پای امنیت ملی کشورشان  مطرح می شود منافع شحصی و گروهی  را فدای منافع ملی می کنند.به عنوان  مثال در آمریکا یک شرکت اماراتی با وجود اینکه در مزایده واگذاری امور یکی  از بنادر آمریکا برنده شد، در نهایت دولت سابق آمریکا از واگذاری این بندر به شرکت اماراتی به دلایل امنیتی مخالفت کرد.حال چگونه می توان مخابرات را با این حساسیت ویژه، بدون در نظر گرفتن منافع ملی و امنیتی به هر شرکتی سپرد؟
نکته چهام این  که در بحث واگذاری سهام مخابرات کمتر از سوی منتقدان و رسانه ها بدان توجه شده، نگاه به قسمت پر لیوان است.واگذاری سهام مخابرات فارغ از همه مسائل چندین مزیت جدی دارد.خروج از سایه قوانین و مقررات دولتی، بهینه سازی و افزایش بهره وری در مخابرات، افزایش و تنوع سرویس های مخابراتی ، کاهش بورکراسی های معمول در سازمان های دولتی،حضور پررنگ مخابرات در بازار های جهانی، شفاف سازی و افزایش مسوولیت پذیری در مقابل مشترکان و سهامداران از مزایای خصوصی شدن مخابرات است.
بنابراین باید کمی  صبر کرد و به آینده یکی از بزرگترین شرکت های دولتی که قصد  خصوصی شدن دارد امیدوار بود.
۲۰/