ام۷۷۷؛ تک تیرانداز غول پیکر و پادشاه جنگ اوکراین! (+فیلم و عکس)

با استفاده از داده های هدف از این سامانه، هویتزر ام۷۷۷ به اندازه ای می تواند دقیق باشد که برخی از آن به عنوان یک “سلاح تک تیرانداز غول پیکر” یاد می کنند…

موبنا – از زمان آغاز تهاجم روسیه به اوکراین در فوریه ۲۰۲۲، آمریکا یکی از کشورهای پشتیبان اوکراین بوده و تسلیحات مختلف از جمله ۱۲۶ عراده هویتزر سبک وزن ام۷۷۷ (M777) را همراه با بیش از ۲۲۶ هزار گلوله ۱۵۵ میلیمتری را در اختیار این کشور قرار داده است.

 

 

جنگ توپخانه ای فقط شامل قرار دادن گلوله در هویتزر و شلیک آن به سمت هدف نمی شود. در این نبرد، تیم های نظامی باید قادر به تغییر موقعیت سریع پس از شلیک برای پرهیز از تعیین موقعیت مکانی خود و ضد حلمات توپخانه ای دشمن باشند. در این میان، آشکار است که وزن عاملی کلیدی در زمینه تحرک محسوب می شود.

هویتزر ام۷۷۷ فقط ۹۳۰۰ پوند (۴۲۰۰ کیلوگرم) وزن دارد که یک دهم وزن توپ جنگی ۲اس۷ پیون (۲S7 Pion) است و یکی از بهترین سامانه های توپخانه ای روی کره زمین از نظر وزن محسوب می شود.

پادشاه نبرد اوکراین

طی هر دو جنگ جهانی، توپخانه ها به اندازه ای ویرانگر بودند که لقب “پادشاه نبرد” را به خود اختصاص دادند. جنگ اوکراین نیز نشان داده است که دوران این پادشاهان کالیبر بالا هنوز به پایان نرسیده است.

هویتزر ۱۵۵ میلیمتری ام۷۷۷ یکی از نخستین و کارآمدترین تسلیحاتی است که آمریکا در اختیار نیروهای نظامی اوکراین قرار داده است. اندکی پس از حضور در میدان نبرد، گزارش ها از نابودی اهداف روسی توسط سامانه های توپخانه ای ام۷۷۷ در شبکه های اجتماعی منتشر شدند.

هویتزر ام۷۷۷؛ جا دادن سلاحی با بیش از هفت هزار کیلوگرم وزن در مجموعه ای ۴۰ درصد کوچکتر

هویتزر ۱۵۵ میلیمتری ام۱۹۸ (M198) در سال ۱۹۷۹ خدمت در ارتش آمریکا را آغاز کرد. با طول بیش از ۳۶ فوت (۱۱ متر) و وزن ۱۵۷۷۲ پوند (۷۱۴۵ کیلوگرم)، ام۱۹۸ می توانست بارانی از گلوله های به شدت انفجاری را بر اهدافی در فاصله ۱۴ مایلی (۲۲.۵ کیلومتر) فرو بریزد. این هویتزر گلوله های ۹۵ پوندی (۴۳ کیلوگرم) ام۱۰۷ (M107) را شلیک می کرد و خدمه آن ۹ یا ۱۰ نفر بودند.

اما به رغم کارایی هویتزر ام۱۹۸، ارتش و سپاه تفنگداران دریایی آمریکا نگرانی هایی درباره تحرک توپ جنگی سنگین وزن در میدان نبرد داشتند. در دهه ۱۹۹۰، ارتش آمریکا خرید بستر توپخانه ای جدید که قدرت هویتزر ام۱۹۸ را در مجموعه ای با وزن کمتر و قدرت تحرک بالاتر ارائه کند، مد نظر قرار داد.

یک سامانه توپخانه ای که از دهه ۱۹۸۰ در بریتانیا در حال توسعه بود پاسخی به این نگرانی بود. این هویتزر در ابتدا زیر نظر ویکرز شیپبیلدینگ اند انجینیرینگ (Vickers Shipbuilding and Engineering) که بعدا توسط بی‌ای‌ئی سیستمز (BAE systems) خریداری شد در حال توسعه بود.

با طول ۳۵ فوت (۱۰.۶ متر) و طول لوله ۱۶.۷ فوت (۵ متر)، این بستر توپخانه ای جدید اندکی کوتاه‌تر از هویتزر ام۱۹۸ بود و گلوله های ۱۵۵ میلیمتری شلیک می کرد. اما به لطف استفاده گسترده از آلیاژهای تیتانیوم و آلومینیوم در ساخت آن ۴۰ درصد نسبت به ام۱۹۸ سبک‌تر بود و فقط ۹۳۰۰ پوند (۴۲۰۰ کیلوگرم) وزن داشت.

هویتزر جدید ام۷۷۷ به اندازه ای سبک بود که امکان جابجایی آن توسط یک هلیکوپتر یا انواع مختلف هواپیماهای باری وجود داشت. در شرایطی که برای ارسال هویتزرهای ام۱۹۸ به میدان نبرد به دو فروند هواپیمای سی-۱۳۰ نیاز بود، کل مجموعه هویتزر ام۷۷۷ تنها با یک فروند قابل جابجایی بود.

ام777؛ هویتزری که به نام تک تیرانداز غول پیکر شناخته می شود

هویتزر ام۷۷۷؛ سبک وزن اما قدرتمند

سبک وزن بودن ام۷۷۷ فقط برای حمل و نقل هوایی ارزشمند نیست. در میدان نبرد که در آن خدمه توپخانه به طور مرتب شلیک و تغییر موقعیت می دهند، وزن پایین هویتزر ام۷۷۷ جمع آوری و جابجایی سریع را تسهیل می کند. در حقیقت، خدمه به خوبی آموزش دیده می توانند جمع‌آوری هویتزر ام۷۷۷ برای جابجایی را طی حدود سه دقیقه انجام دهند و در مدت زمانی مشابه دوباره آن را سرهم کنند. وزن سبک به معنای آن است که ام۷۷۷ می تواند از مسیرهای گل آلود و زمین های مرطوب که به طور معمول سامانه های تسلیحاتی سنگین‌تر را به دردسر می اندازند نیز عبور کند.

گلوله های به شدت انفجاری پیشرفته ۱۰۳ پوندی (۴۷ کیلوگرم) ام۷۹۵ (M795) که حاوی ۲۴ پوند (۱۱ کیلوگرم) تی‌ان‌تی هستند، شعاع کشتار ۷۰ متری را ارائه می کنند. هر گلوله ام۷۹۵ به نوعی قدرت آتش مخرب یک موشک هل‌فایر را با قیمتی بسیار کمتر ارائه می کند.

خدمه هویتزر می توانند پنج گلوله از این نمونه قدرتمند را در هر دقیقه به سمت اهدافی در فاصله ۱۹ مایلی (۳۰ کیلومتر) شلیک کنند. گلوله های جدیدتر هدایت شونده با جی‌پی‌اس به نام ام۹۸۲ اکس‌کالیبر (M982 Excalibur) نیز می توانند حتی مسیر بیشتری را طی کرده و به اهداف در فاصله ۲۵ مایلی (۴۰ کیلومتر) حمله کنند.

آمریکا از زمان ورود به خدمت هویتزر ام۷۷۷ در سال ۲۰۰۵ اصلاح و ارتقا آن را نیز دنبال کرده است. در دهه ۲۰۱۰، هویتزرهای ام۷۷۷ به لوله هایی با روکش کروم مجهز شدند که گفته می شود طول عمر خدمت آنها را تا ۳۰۰ درصد افزایش می دهد.

در سال ۲۰۱۷، کارایی این ارتقا در نبرد به اثبات رسید و یک عراده هویتزر ام۷۷۷ بیش از ۳۵ هزار گلوله را طی بیش از پنج ماه به سمت اهداف داعش در سوریه شلیک کرد.

از دیگر موارد ارتقا در هویتزر ام۷۷۷ می توان به افزودن کیت های فیوز هدایت دقیق در سال ۲۰۱۶ برای کاهش حاشیه خطا در هدف‌گیری اشاره کرد.

اگرچه نیروهای نظامی اوکراین نشان داده اند که هویتزر سبک وزن ام۷۷۷ تا چه اندازه می تواند در نبردهای مدرن موثر باشد، بیشتر هویتزرهای مورد استفاده توسط آنها به نظر می رسد دارای سامانه هدف‌گیری دستی هستند. بر همین اساس، خدمه هویتزر خودشان فاصله تا هدف را محاسبه کرده و سپس سلاح را تنظیم می کنند.

اما هویتزرهای ام۷۷۷ که در ارتش آمریکا خدمت می کنند دارای سامانه کنترل شلیک دیجیتالی هستند که از طریق یک تبلت کنترل می شود و به خدمه هویتزر اجازه می دهد تا بدون انجام محاسبات ریاضی به سرعت اهداف را شناسایی کرده و با آنها درگیر شوند. این نه تنها فرآیند شلیک را تسریع می کند، بلکه خطای کاربر ناشی از استرس و خستگی حضور در میدان نبرد را نیز از بین می برد.

برای موقعیت هایی که نیاز به دقت بیشتر وجود دارد، ام۷۷۷ می تواند به داده های هدف که توسط سامانه هدف‌گیری آثار مشترک ارتش (Army’s Joint Effects Targeting System) فراهم شده اند، متکی باشد. با استفاده از داده های هدف از این سامانه، هویتزر ام۷۷۷ به اندازه ای می تواند دقیق باشد که برخی از آن به عنوان یک “سلاح تک تیرانداز غول پیکر” یاد می کنند.

 منبع: مجله فناوری سلاح

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا