روسیه بزرگ‌ترین هواپیمای عملیاتی جهان را نابود کرد! (+فیلم و عکس)

موبنا – آنتونوف ای‌ان-۲۲۵ بزرگ‌ترین و سنگین‌ترین هواپیمای عملیاتی جهان بود که توسط شرکت آنتونوف دیزاین بیورو (Antonov Design Bureau) اوکراین طراحی و ساخته شد. این هواپیمای باربری استراتژیک مجهز به شش پیشرانه توربوفن توانایی حمل باری به وزن ۲۵۰ تن از جمله قطعات تکی با وزن حداکثر ۲۰۰ تن را داشت.

هواپیمای پهن پیکر آنتونوف ای‌ان-۲۲۵ با پیشرانه های قدرتمند خود توانایی برخاستن از زمین با وزن حداکثری ۶۴۰ تن را داشت. این هواپیما برای حمل شاتل های برنامه فضایی بوران شوروی ساخته شد و پیش از آن که توسط نیروهای ارتش روسیه در حمله اخیر به اوکراین هدف قرار بگیرد، عنوان بزرگ‌ترین هواپیمای عملیاتی جهان را در اختیار داشت.

طراحی و اندازه

آنتونوف ای‌ان-۲۲۵ که بیشتر به نام “مریا” (در زبان اوکراینی به معنای “رویا”) شناخته می شود، طولی برابر با ۸۴ متر و فاصله دو سر بال آن ۸۸ متر بود. وزن این هواپیما بدون بار و سوخت ۱۷۵ تن بود. بر این اساس، مریا از نظر طول، فاصله دو سر بال و وزن، بزرگ‌ترین و سنگین‌ترین هواپیمای عملیاتی جهان بود.

محفظه بار این هواپیما با ابعاد ۴۳ متر در ۶.۴ متر در ۴.۴ متر، فضای کافی برای جای دادن ۵۰ خودرو را ارائه می کرد. تنها یک فروند آنتونوف ای‌ان-۲۲۵ ساخته شد و در شرایطی که قرار بود یک فروند دیگر از آن ساخته شود، اما این پروژه به دلیل فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، کنار گذاشتن برنامه شاتل فضایی بوران و در سال های بعد به دلیل ناتوانی در تامین بودجه لازم هیچگاه به سرانجام نرسید.

آنتونوف ای‌ان-۲۲۵ بر مبنای هواپیمای آنتونوف ای‌ان-۱۲۴ روسلان و برای حمل شاتل های فضایی شوروی سابق روی پشت بدنه خود طراحی شده بود. نخستین پرواز این هواپیما در سال ۱۹۸۸ انجام شد و یک سال پس از آن وارد خدمت شد. توسعه و ساخت مریا از سال ۱۹۸۵ آغاز شده بود.

دم هواپیمای مریا یکی از ویژگی های جالب توجه و منحصر به فرد این پرنده غول پیکر بود. این هواپیما به دمی دوقلو با یک تثبیت کننده افقی بسیار پهن مجهز شده بود. طراحی این چنینی دم به مریا اجازه می داد تا بارهای سنگین مانند شاتل فضایی را خارج از بدنه خود حمل کند بدون این که آیرودینامیک آن حین پرواز تحت تاثیر قرار بگیرد.

آنتونوف ای‌ان-۲۲۵ بیش از ۲۰۰ رکورد جهانی از جمله حمل هوایی سنگین‌ترین و طولانی‌ترین محموله های باری جهان را در اختیار دارد. دماغه این هواپیما برای ورود بارهای بزرگ به سمت بالا قابل باز شدن بود. یکی از رکوردهای این هواپیما در سال ۲۰۰۴ و زمانی که یک تکه ۲۴۷ تنی ماشین آلات خط لوله نفت را به ازبکستان منتقل کرد، رقم خورد.

مریا در سال ۱۹۹۴ از خدمت خارج شد، اما با افزایش تقاضا برای حمل بارهای سنگین و عظیم، بار دیگر در سال ۲۰۰۱ توسط اوکراینی ها به هواپیمایی عملیاتی تبدیل شد. از آن زمان تا همین اواخر، مریا در شرایط آب و هوایی مختلف به حمل بارهای سنگین و همچنین انتقال کمک های جهانی به مناطق بحران زده و آسیب دیده از جمله پس از زلزله هائیتی در سال ۲۰۱۰ یا زلزله و سونامی ژاپن در سال ۲۰۱۱ مشغول بود.

پیشرانه ها

پیشرانه های آنتونوف ای‌ان-۲۲۵ احتمالا چشمگیرترین ویژگی فنی این هواپیما محسوب می شد. شش پیشرانه توربوفن Ivchenko Progress Lotarev D-18T امکان پرواز با بیشینه سرعت ۸۵۰ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۳۶ هزار پایی را برای این هواپیما فراهم می کردند.

هر یک از پیشرانه های مریا توانایی تولید بیشینه نیروی پیشرانش ۲۲۹.۵ کیلونیوتن را داشتند. طول، عرض و ارتفاع این پیشرانه به ترتیب برابر با ۵.۴ متر، ۲.۷ متر و ۲.۹ متر بود. وزن خشک هر پیشرانه ۴۱۰۰ کیلوگرم و عمر خدماتی آن ۲۴ هزار ساعت بود. برد پروازی مریا بین ۴۰۰۰ کیلومتر تا بیش از ۱۵ هزار کیلومتر متغیر بود.

عرشه پرواز

آنتونوف ای‌ان-۲۲۵ دارای یک عرشه پرواز دیجیتالی سازگار با IFR بود که شش خدمه شامل یک خلبان، یک کمک خلبان، یک ناوبر، یک اپراتور رادیویی و دو مهندس پرواز برای هدایت هواپیما در آن قرار می گرفتند. عرشه پرواز برای آنالیز و ارائه خدمات سریع به سامانه های خودکار ناوبری و کنترل پرواز مجهز شده بود.

ارابه فرود

هواپیمای ای‌ان-۲۲۵ توانایی حمل باری تا وزن ۲۵۰ تن را داشت که در مقام مقایسه هواپیمای بوئینگ ۷۴۷-۸۰۰ توانایی حمل ۱۴۰ تن بار را دارد. برای تحمل چنین وزنی، ارابه فرود آنتونوف ای‌ان-۲۲۵ دارای ۳۲ چرخ بود که تقریبا در سراسر بدنه این هواپیما گسترده شده بودند. ارابه فرود دماغه دارای چهار چرخ و ۲۸ چرخ دیگر در قسمت ارابه فرود اصلی قرار داشتند.

 منبع: مجله تصویری سلاح