موبنا؛ مازیار دانیالی – کارل شلور مهندس آلمانی مشهوری بود که در دهه ۳۰ میلادی یعنی زمان اوج گیری خلاقیت و طوفان تغییرات در صنعت خودرو، یک طرح مفهومی بسیار متفاوت و ارزشمند را ارائه کرد.
در سال ۱۹۳۹، شلور در نمایشگاه خودروی برلین این خودرو را معرفی کرد اما به دلیل غیر کاربردی بودن آن، چندان مورد توجه قرار نگرفت. در سال ۱۹۴۲ یک موتور هواپیمای روسی روی آن نصب کرد تا بتواند تست جاده ای بگیرد اما در نهایت این رویکرد خلاقانه هیچگاه به خط تولید انبوه نزدیک نشد.
در زمان جنگ جهانی دوم، نمونه اولیه خودروی شلور تا اگوست سال ۱۹۴۸ در مرکز هوافضای گوتینگن نگهداری شد. یعنی دقیقا تا زمانی که نیروهای نظامی انگلیس آنرا کشف و ضبط کردند و از آن زمان تا به امروز اطلاعاتی از سرنوشت و وضعیتش در دسترس نیست.
شلور از شاسی مرسدس بنز ۱۷۰ H (دبلیو۲۸) برای اساس کار خود استفاده کرد و البته تغییراتی را در آن ایجاد کرد. در طراحی اتاق نیز نگاهی به طراحی بال هواپیما داشت. در نهایت خودرویی تولید شد که برابر با ۴۳۲۸ میلیمتر در طول، ۲۱۰۰ میلیمتر در عرض و ۱۴۷۵ میلیمتر توسعه یافته بود. فاصله بین محورها نیز برابر با ۲۶۰۰ میلیمتر محاسبه شد. بدنه تا چرخ های جلو بطور یکدست ادامه یافته بود که همین رویکرد موجب شکل گیری یک خودروی متفاوت شد.
فاصله خودرو از سطح زمین نیز برابر با ۲۰۰ میلیمتر در اسناد موجود، مورد اشاره قرار گرفته است.
جالب آنکه برخلاف فریم کوچک، خودروی شلور حدود ۲۵۰ کیلوگرم از نمونه استاندارد مرسدس ۱۷۰ سنگین تر بود. همین سنگینی و اثر نامناسب وزن بر مرکز ثقل موجب شد تا به هیچ عنوان برای رانندگی ایمن نباشد و البته تعادل مناسبی را نیز به نمایش نگذارد.
شاید اگر شلور فرصتی برای توسعه طرح خود داشت، تمامی این ایرادها نیز برطرف می شد و سال ها قبل شاهد حضور نمونه های متفاوتی در صنعت خودرو بودیم.
منبع: عصرایران