بدترین نمونه طراحی کابین خلبان! (+عکس)

موبنا؛ محمدمهدی حیدرپور – تا دهه ۱۹۵۰، کارشناسان هوانوردی می دانستند که خلبانان در وضعیت خوابیده می توانند نیروی گرانش (G – Force) بیشتری را نسبت به حالت نشسته تجربه کنند. در شرایطی که هواپیماهای جنگی با گذشه هر روز افزایش سرعت خود را تجربه می کردند، و خلبانان باید با آثار نیروی جی بیشتری مقابله می کردند، نیروهای نظامی مشتاق امتحان کردن و یافتن راه حلی جدید برای رسیدگی به این شرایط بودند.

گلاستر متئور اف۸ “پرون پایلت” زندگی خود را به عنوان یک گلوئستر متئور معمولی آغاز کرد. این یکی از آخرین هواپیماهای متئور تولیدی توسط شرکت آرمسترانگ-ویت‌ورث با شماره سریال WK935 بود و به عنوان یک پروژه داخلی مورد اصلاح قرار گرفت. کابین استاندارد هواپیما حفظ شد و امکان کنترل کامل هواپیما از آن وجود داشت. با این وجود، دماغه ای طولانی‌تر به هواپیما اضافه شده و کابینی برای حضور خلبان خوابیده در آن تعبیه شد. کابین جلو دارای آرایش غیرمعمول ابزارهای کنترل و هدایت هواپیما بود.

گلاستر متئور اف۸ “پرون پایلت” نخستین پرواز خود را در دهم فوریه ۱۹۵۴ انجام داد. به دلایل آشکار ایمنی، همواره دو خلبان در هواپیما حضور داشتند و هیچگاه زمانی که فقط یک خلبان در کابین جلو قرار داشت، پروازی صورت نگرفت. در شرایطی که خلبان در کابین استاندارد روی یک صندلی خروج اضطراری مارتین-بیکر قرار می گرفت، اما خلبان جلو باید برای نجات خود روندی دشوار را طی می کرد.

اریک جورج فرانکلین که خلبان آزمایشی اصلی آرمسترانگ-ویت‌ورث بود تمام پروازهای آزمایشی را در وضعیت خوابیده انجام داد. طی یک دوره یک ساله، گلاستر متئور اف۸ “پرون پایلت” ۹۹ پرواز را انجام داد و در مجموع ۵۵ ساعت را در آسمان سپری کرد. ماموریت این هواپیما این بود که مزایا و معایب قرارگیری خلبان در وضعیت خوابیده را بررسی کند و به نوعی در این زمینه موفق بود.

جدا از پرواز دشوارتر به واسطه آرایش غیرمعمول ابزارهای کنترل و هدایت، خلبان خوابیده با محدودیت در دید عقب مواجه بود که یک نقطه ضعف بزرگ در سناریوهای جنگی محسوب می شد. همچنین، چگونگی خروج اضطراری (اجکت) خلبان از چنین وضعیتی مشخص نبود. میخ آخر برای کنار گذاشتن این پروژه، بهتر و بهتر شدن لباس های خلبانی بود که راه حلی ساده‌تر و موثرتر برای مقابله با نیروی گرانش بودند.

گلاستر متئور اف۸ “پرون پایلت” همچنان به بقای خود ادامه داده و در موزه نیروی هوایی سلطنتی کاسفورد نگهداری می شود.

مشخصات

مشخصات کلی:

خدمه: ۲ نفر

طول: ۱۵.۹۸ متر

پهنای بال: ۱۱.۳۳ متر

ارتفاع: ۳.۹۶ متر

مساحت بال: ۳۳ متر مربع

وزن خالی: ۴,۸۴۶ کیلوگرم

وزن ناخالص: ۷,۱۲۱ کیلوگرم

پیشرانه: ۲ پیشرانه توربوجت رولزرویس درونت ۸ با نیروی ۱۶ کیلونیوتن (۳,۵۰۰ پوند فوت) برای هر کدام

عملکرد:

بیشینه سرعت ۹۷۰ کیلومتر در ساعت

سقف پرواز: ۱۳ هزار متر (۴۳ هزار پا)

سرعت اوج گیری: ۳۶ متر بر ثانیه

زمان لازم برای رسیدن به ارتفاع خاص از سطح دریا: ۹,۱۴۴ متر (۳۰ هزار پا) در پنج دقیقه

بار روی بال: ۲۱۹ کیلوگرم بر متر مربع

مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.

 منبع: مجله تصویری سلاح