داستان یک غول بی مصرف! (+عکس)

مجله آنلاین موبنا – طبق برنامه ریزی های صورت گرفته قرار بود از این بالگردهای بزرگ برای حمل و نقل موشک استفاده شود. در واقع مقامات شوروی امیدوار بودند که با توسعه میل V-12 بتوانند از فعالیت سرویس اطلاعاتی آمریکا جلوگیری کنند. آنها از این موضوع واهمه داشتند پایگاه های موشکی هسته ای روسیه به آسانی توسط نیروهای دشمن ردیابی و کشف شوند.

جزئیات طراحی و ساخت میل V-12

در ابتدا به نظر می رسید که بزرگترین بالگرد نظامی ساخته شده پیروزی خارق العاده ای در تمام طول تاریخ باشد اما در عمل چیزی بیش از یک شکست ساده نبود. از این رو V-12 هیچگاه نتوانست با موفقیت ماموریت خود مبنی بر نقل و انتقال موشک های بالستیک قاره‌پیما (به اختصار ICBMs) به مقصد تعیین شده را انجام دهد.  در همین زمان بالگردهای نظامی سایز جت نیز آماده شده بودند و بدین ترتیب محصول غول پیکر روس ها هرگز به خط تولید انبوه خود نرسید.

طبق اطلاعات به دست آمده از منابع مختلف، شوروی در آن زمان مجهز به یک شبکه ریلی تحت توسعه بود. آنها همچنین در اواخر دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ زنجیره ای از پایگاه های موشکی هسته ای را افتتاح کرده بودند. از آن جایی که این دو پروژه با یکدیگر همزمان شده بودند، شناسایی پایگاه های جدید توسط نیروهای دشمن به کمک شبکه ریلی که البته برای پشتیبانی از آنها ساخته شده بود با سهولت هرچه تمام تر انجام می شد و به گفته متخصصین این موضوع نقطه ضعفی بزرگ برای شوروی به شمار می رفت.

در سال ۱۹۵۹ طراحان نظامی اتجاد جماهیر شوروی یک بالگرد جدید فوق سنگین را پیشنهاد دادند که می توانست موشک های هسته ای را به پایگاه هایی که از نظر جغرافیایی دسترسی دشواری داشتند انتقال دهد. این ایده آنها را از شر شناسایی توسط هواپیماهای جاسوسی آمریکا به خصوص لاکهید U-2 در امان نگه می داشت. در ادامه رهبران شوروی در سال ۱۹۶۲ به پروژه نام برده چراغ سبز نشان دادند و در نهایت این بالگرد اولین پرواز آزمایشی موفق خود را در سال ۱۹۶۸ به سر انجام رساند.

هرچند V-12 نخستین بالگرد با تکنولوژی روتور دوقلو نبود، اما به احتمال زیاد اولین بالگردی محسوب می شد که از سیستم روتور ساید بای ساید بهره می برد. این نمونه نه تنها طول بیشتری از بوئینگ ۷۳۷ داشت و می توانست تعداد مسافران بالاتری را هم جا به جا کند، بلکه از روتورها و موتورهای دو بالگرد کوچکتر میل Mi-6 نیز برای دستیابی به ظرفیت لیفت دو برابری استفاده می کرد.

با توجه به اطلاعات انتشار یافته، بالگرد مورد بحث می توانست ۱۹۶ مسافر و یا حداکثر ۳۹۹۱۶ کیلوگرم بار را به همراه خود حمل کند. محفظه مخصوص محموله معادل ۲۸.۴ متر طول و ۴.۳ متر عرض داشت. این ابعاد اجازه می داد که V-12 بتواند به راحتی اتوبوس های شهری را در خود جای دهد. در مجموع بالگرد فوق سنگین شوروی به اندازه ای بزرگ بود که ۶ خدمه از جمله برق کار منحصر به فرد خود را در اختیار داشت.

بالگرد V-12 اولین بار به طور رسمی در نمایشگاه هوایی پاریس در سال ۱۹۷۱ رونمایی شد. لازم به ذکر است که در آن زمان همه دنیا نگران تغییر کاربری این بالگرد به عنوان یک ایرلیفت تاکتیکی با قابلیت حمل وسایل نقلیه زرهی بودند. این در حالی است که در واقعیت امر V-12 در مسیری رو به افول قرار داشت و در نهایت روس ها تنها موفق به ساخت دو فروند از این بالگرد شدند.

اما دلیل این موضوع چیست و چه اتفاقی برای V-12 افتاد؟

قابلیت مانور پایین، افزایش توان ماهواره های جاسوسی آمریکا، کاهش وزن موشک های بالستیک و امکان جابجایی راحت تر با کامیون، هزینه بالای تولید و نگهداری بالگرد در مقایسه با یک کامیون ساده و … در نهایت یک پروژه ناکارامد را پیش روی روس ها قرار داد.

مشخصات میل V-12

– نوع: بالگرد لیفت سنگین

– تولید کننده: کارخانه هلیکوپترسازی مسکو میل

– نخستین پرواز: سال ۱۹۶۷ (ناموفق) و سال ۱۹۶۸ (موفق)

– وضعیت: آزمایش پروتوتایپ ها، متوقف شده

– اپراتور اولیه: اتحاد جماهیر شوروی

– تعداد ساخته شده: ۲ فروند

– خدمه: ۶ نفر (خلبان، کمک خلبان، مهندس پرواز، مهندس الکترونیک، هدایتگر و اپراتور رادیویی)

– ظرفیت: ۱۹۶ مسافر حداکثر معادل ۴۰۰۰۰ کیلوگرم

– طول: ۳۷ متر

– عرض بال: ۶۷ متر

– ارتفاع: ۱۲.۵ متر

– وزن خالی: ۶۹۱۰۰ کیلوگرم

– بیشینه وزن برخاست: ۱۰۵۰۰۰ کیلوگرم

– موتور هواگرد: ۴ موتور توربوشفت Soloviev D-25

– حداکثر سرعت: ۲۶۰ کیلومتر بر ساعت

– برد: ۵۰۰ کیلومتر

– سقف پرواز: ۳۵۰۰ متر

مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.

 منبع: مجله تصویری سلاح