۱۰محصول سبز اما زیانبار برای طبیعت! (+عکس)

مجله آنلاین موبنا؛ مریم عباسی – بسیاری از ما به فکر محیط زیست خود و حفاظت از آن هستیم. بسیاری از ما به استفاده از محصولات به اصطلاح “سبز” که حافظ محیط زیست نامیده می‌شوند، روی آورده‌ایم.
شرکت‌های متعددی نیز از سرتاسر دنیا به تولید محصولات “سبز” برای محافظت از محیط زیست پرداخته‌اند. البته، میزان و نحوه تاثیر این گونه محصولات روی طبیعت همچنان سوال بزرگی است. به طور مثال، محصولاتی که در ادامه به آنها اشاره می‌شود، از مواردی هستند که آنچنان که ادعا می‌شود و صددرصد، حافظ محیط زیست نیستند.

این دستگاه‌ها که معمولا با برچسب “حافظ محیط زیست” و شعار “نجات درختان” عرضه می‌شوند، مصرف انرژی بسیار بالایی دارند. این دستگاه‌ها با انرژی برق کار می‌کنند و چون خیلی کارآمد نیستند، به اجبار می‌بایست زمان زیادی تا خشک شدن کامل دستها روشن بمانند.
با توجه به مصرف انرژی بالایی که این دستگاه‌ها بخصوص مدل‌های قدیمی‌تر آن دارند، عملا استفاده از دستمال کاغذی راه‌حل بهتری به نظر می‌رسد.
یک دستمال کاغذی معمولی می‌تواند حدود ۹۰درصد خیسی دست را در ده ثانیه بگیرد، درحالیکه برای چنین عملکردی، این دستگاه باید ۴۰ ثانیه روشن باشد.

هرچند خودروهای برقی تولید کربن نمی‌کنند، اما برای تولید باتری یون لیتیوم که منبع انرژی آنهاست، اکسیژن زیادی مصرف می‌شود.
براساس تحقیق انجام شده در مرکز تحقیقات محیط زیست سوئد IVL، تولید باتری خودروهای برقی به تولید میزان قابل توجهی دی‌اکسیدکربن منجر می‌شود.
به عنوان مثال، خودروی برقی نیسان یک باتری ۳۰ کیلووات/ساعت و خودروی برقی تسلا یک باتری ۱۰۰ کیلووات/ساعت دارد. هنگام تولید باتری‌ این خودروها، به ازای هر کیلووات/ساعت در یک باتری، چیزی حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلوگرم دی‌اکسیدکربن تولید می‌شود. به این ترتیب، یک خودروی برقی نیسان پیش از آنکه خریداری شود و در همان مرحله تولید، حدود ۵ تن دی‌اکسیدکربن در هوا منتشر کرده است. این عدد برای باتری بزرگ تسلا به ۱۵ تا ۲۰ تن دی‌اکسیدکربن می‌رسد.
هرچند تولید و استفاده از خودروی برقی ایده فوق‌العاده‌ای برای حفاظت از محیط زیست است، اما تا زمانی که برای روند تولید باتری آن اندیشه‌ای نشود، میزان سودمندی آن زیر سوال خواهد بود.

درست همانند باتری‌های لیتیومی، در روند تولید این پنل‌ها نیز مشکل وجود دارد. تولید پنل‌های خورشیدی مستلزم استفاده از مواد شیمیایی قدرتمند از قبیل هیدروکسیدسدیم و اسید هیدروفلوریک، مقدار زیادی انرژی الکتریکی و مصرف آب فراوان است که هدررفت و اسراف زیادی نیز طی این چرخه وجود دارد.
به علاوه، از فلزات کمیاب مثل تلوریوم و ایندیوم در این پنل‌ها استفاده می‌شود که هنوز برای بازیافت آنها راهکاری وجود ندارد.
با توجه به این موارد، تولید و استفاده از پنل‌های خورشیدی به طور کامل حافظ محیط زیست نمی‌تواند باشد.

گیاه بامبو سریع رشد می‌کند، نیازی به کود یا آفت‌کش ندارد، و از طرفی یک ماده قابل بازیافت محسوب می‌شود. با این حال، تولید پارچه و منسوجات از بامبو مستلزم بکارگیری مواد شیمیایی قدرتمند است. در حالیکه برای تولید نخ کتان، حذف بذر آن و تابیدن نخ کفایت می‌کند؛ تولید نخ بامبو مستلزم له کردن و فشردن بامبوها، پختن آنها در هیدروکسیدسدیم، تابیدن به شکل طناب و دوباره خواباندن در اسید و سپس تبدیل به نخ بامبو است. یک مرحله رنگبری نیز در آخر انجام می‌شود.
استفاده از مواد شیمیایی در چرخه تولید، باعث زیر سوال رفتن پارچه‌های بامبو در حفاظت از محیط زیست می‌شود.

گاهی مردم از ضایعات خردشده تایر خودروها به عنوان بستر گلهای خود استفاده می‌کنند. این ضایعات یکی از بزرگترین معضلات محیط زیست به شمار می‌روند.
این ضایعات لاستیکی نه تنها به عنوان بستر گلها و باغچه‌ها، بلکه به عنوان کف‌پوش زمین بازی کودکان نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند.
به دلیل استفاده از مواد شیمیایی سمی در چرخه تولید این تایرهای لاستیکی، کارگران این گونه کارخانجات همواره در معرض مشکلات مربوط به سلامت هستند.
هرچند معضل این ضایعات لاستیکی روی سلامت هنوز به اثبات نرسیده، اما به هر حال بستری از خرده‌های چوب برای گلها و باغچه‌ها، راهکار امن‌تر و سالم‌تری است.

بسیاری از محصولات پاک‌کننده حاوی یک سری مواد شیمیایی هستند که نه تنها برای محیط زیست، بلکه برای سلامت خود انسان نیز مضر هستند.
براساس تحقیقات انجام شده، عرضه برخی محصولات با برچسب “غیرسمی” یا “سبز” درواقع تنها جنبه تبلیغاتی داشته و همچنان مواد مضر در محتویات آنها وجود دارد.
سرکه و جوش شیرین بهترین پاک‌کننده‌های طبیعی هستند که تمیزکنندگی بالایی نیز دارند.

براساس تحقیقات سازمان محیط زیست، پوشکهای قابل شستشو به اندازه پوشکهای یکبار مصرف برای طبیعت مضر هستند.
به دلیل استفاده از آب و انرژی در شستشوی اینگونه پوشکها در ماشین لباسشویی، چنین نتیجه‌ای حاصل شده است.

زمین مورد استفاده برای تولید محصولات ارگانیک ۴۰درصد بزرگتر از زمین مورد نیاز برای تولید محصولات کشاورزی سنتی است.
گرچه در تولید محصولات ارگانیک آفت‌کش و حشره‌کش‌های شیمیایی مورد استفاده قرار نمی‌گیرند، اما طی تحقیقاتی مشخص شده است که برخی آفت‌کشهای ارگانیک گاهی سمی‌تر از آفت‌کشهای سنتی هستند.
از طرفی، از آنجا که تمامی محصولات ارگانیک محلی نیستند و برای حمل و نقل، نیاز به طی مسیر طولانی تا محل زندگی مصرف‌کننده و درنتیجه همراه با تولید کربن بیشتری هستند، گاهی استفاده از محصولات محلی کمک بیشتری به حفظ محیط زیست خواهد کرد.

لامپ‌های فلورسنت فشرده که تبلیغات فراوانی در خصوص کم‌مصرف بودن آنها می‌شود، متاسفانه حاوی ماده شیمیایی جیوه هستند که یک ماده سمی به شمار می‌رود.
یک لامپ متوسط فلورسنت حاوی حدود ۴ میلی‌گرم جیوه است. براساس مجوز سازمان FDA این مقدار جیوه حدود ۱۰۰ برابر بیشتر از حد مجاز است.
گرچه این جیوه تنها درصورت شکسته شدن لامپ، آزاد خواهد شد اما آیا کاهش مصرف انرژی به ریسک شکسته شدن لامپ و در معرض این مقدار جیوه قرار گرفتن، می‌ارزد؟ از طرفی، در صورت بازیافت نامناسب، این جیوه به طبیعت آسیب خواهد رساند.

جهان ما شدیدا نیازمند جایگزینی برای سوختهای فسیلی است. سوخت بدست آمده از غلات مشکلات عدیده‌ای دارد. براساس تحقیقات صورت گرفته، روند تهیه اتانول یا سوختهای زیستی دیگر از اضافات غلات، بسیار بیشتر از سوختهای گازوئیلی منجر به تولید گازهای گلخانه‌ای می‌شود. علاوه بر این، برای رشد و پرورش غلات نیاز به استفاده از کود و آفت‌کش نیز هست.
در این زمینه، سوختهای بیودیزل تهیه شده از سویا جایگزین مناسب‌تری به نظر می‌رسند. رشد و پرورش سویا نیاز کمتری به استفاده از کود و آفت‌کش نسبت به غلات دارد و از طرفی سوخت بیودیزل حاصل از سویا، حدود ۴ برابر بیشتر از اتانول حاصل از غلات، انرژی تولید می‌کند.