کاوشگر ناسا این هفته به خورشید می‌رود (+عکس)
قرار است این کاوشگر پس از رسیدن به نقطه مشخص در فاصله ۶.۱ میلیون کیلومتری از سطح خورشید قرار بگیرد و با این توضیحات ناسا می‌گوید پارکر هفت برابر بیشتر از تمام کاوشگرانی که تاکنون ساخته شده بودند به خورشید نزدیک می شود.
موبنا – سازمان فضایی ناسا در تلاش است برای نخستین بار یک کاوشگر را به نزدیک‌ترین نقطه ممکن به خورشید ارسال کند و در خبرهای کنونی گفته شده طراحی این کاوشگر به گونه‌ای است که بیش از هر شیئ پرنده دیگر می‌تواند گرمای بیش از اندازه خورشید را تحمل کند. قرار است این کاوشگر در نزدیک‌ترین نقطه به خورشید قرار گیرد تا حین بزرگنمایی روی تصاویر و ارسال آنها به زمین، امکان مطالعه روی هاله‌های پیرامون این ستاره مشخص شود و جو پیرامون خورشید به دقت مورد تحلیل قرار گیرد.
«کاوشگر خورشیدی پارکر» در اصل یک سفینه فضایی روباتیک محسوب می‌شود که به اندازه یک اتومبیل ساخته شده و قرار است هفته آینده در تاریخ ششم آگوست از ایستگاه «کِیپ کاناورال» در فلوریدا پرتاب شود. ناسا برای مشخص شدن تاریخ پرتاب این کاوشگر بیش از هفت سال مطالعه و تحقیق انجام داد تا در نهایت ششم آگوست ۲۰۱۸ به عنوان بهترین زمان برگزیده شود. قرار است این کاوشگر پس از رسیدن به نقطه مشخص در فاصله ۶.۱ میلیون کیلومتری از سطح خورشید قرار بگیرد و با این توضیحات ناسا می‌گوید پارکر هفت برابر بیشتر از تمام کاوشگرانی که تاکنون ساخته شده بودند به خورشید نزدیک می شود.
«نیکولا فاکس» یکی از دانشمندان این پروژه از آزمایشگاه فیزیک کاربردی وابسته به دانشگاه «جانیز هاپکینز» گفت: «تمام این تلاش‌ها برای ارسال یک کاوشگر به داغ‌ترین ستاره نزدیک ما صورت گرفته است و بشر تاکنون موفق نشده چنین کاری را انجام دهد، این یک بلندپروازی بزرگ است که یک کاوشگر تا این اندازه به گرمای بسیار زیاد خورشید نزدیک شود».
پیش از این کاوشگری که در نزدیک‌ترین فاصله با خورشید قرار گرفته بود «هلیوس ۲» نام داشت که سال ۱۹۷۶ میلادی در فاصله ۴۳ میلیون کیلومتری از سطح خورشید مستقر شد. اگر قرار باشد عملکرد این دو کاوشگر را با یکدیگر مقایسه کنیم بد نست بدانید فاصله خورشید تا کره زمین ۱۵۰ میلیون کیلومتر محاسبه می‌شود و بنابراین در حالی که «هلیوس ۲» پس از پشت سر گذاشتن دو سوم مسیر در موقعیت خود ایستاد، «کاوشگر خورشیدی پارکر» تصمیم دارد فاصله خود و خورشید را به یک بیست‌وپنجم این مسافت برساند.
هاله نزدیک به این ستاره بزرگ توفان‌های خورشیدی را ایجاد می‌کند که یک جریان پیوسته متشکل از ذرات ویژه است که به منظومه شمسی نفوذ می‌کنند. بادهای غیرقابل پیش‌بینی خورشید باعث بروز اختلالات در میدان مغناطیسی سیاره ما می‌شوند و می‌توانند به فناوری‌های ارتباطی روی کره زمین خسارت وارد کنند. سازمان فضایی ناسا امیدوار است با یافته‌های خود از این طریق به دانشمندان کمک کند اقدامات مناسب‌تری در محیط‌های فضایی زمین انجام دهند.
«الکس یانگ» یکی از دانشمندان خورشیدی مرکز پروازهای فضایی گادارد وابسته به ناسا در این خصوص توضیح داد: «این پروژه از نظر بنیاندین اهمیت بسیار زیادی دارد تا بتوانیم وضعیت هوا در فضا را بررسی کنیم. جزییات این پروژه با شباهت زیادی به تشخیص وضعیت آب و هوایی در کره زمین دنبال می‌شود».
پروژه ناسا برای پرتاب کاوشگر به نزدیک‌ترین نقطه با خورشید با سرمایه‌گذاری ۱.۵ میلیارد دلاری دنبال می‌شود و نخستین اقدام در طرح جامع «زندگی با ستاره‌ها» است که ناسا آن را دنبال می‌کند.
این کاوشگر طی هفت سال آینده از هفت سیستم پیش‌ران خود استفده می‌کند تا به صورت مداوم فاصله خود را با خورشید به حداقل برساند و سپس تصاویر به دست آمده از بادهای خورشیدی را برای مطالعه دقیق‌تر میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی به زمین می‌فرستد. ناسا در نظر دارد اطلاعات مربوط به فعالیت‌های درونی میدان مغناطیسی خورشید را با دانشمندان فضایی سراسر جهان به اشتراک بگذارد.
