پشت پرده بازی‌های موبایلی در ایران
بخش عمده‌ای از هرم جمعیتی کشورمان را جوانان و نوجوانان تشکیل داده‌اند؛ گروهی که با قدری برنامه حساب‌شده می‌توان از نیروی آنان درجهت حرکت کشور به‌سوی رشد و توسعه گام برداشت.
موبنا – باوجود بهره‌مندی کشور از چنین نیروهایی، این سؤال مطرح می‌شود که در این سال‌ها برنامه صحیحی برای هدایت این خیل عظیم جمعیتی وجود داشته؟ آن‌طور که آمار و ارقام ارائه‌شده در سال‌های اخیر نشان می‌دهد، بیش از ۳۰درصد از جمعیت کشورمان را جوانان ۱۵ تا ۲۹ سال تشکیل می‌دهند. جمعیتی که حتی کشورهای بیگانه هم برای جذب آنان دندان‌تیز کرده‌اند! همان‌طور که احتمالاً می‌دانید هر جوان ایرانی تا زمانی که وارد بازار کار و چرخه بازدهی اقتصادی شود، بیش از ده‌ها هزار دلار هزینه(بخوانید سرمایه‌گذاری) به اقتصاد ملی تحمیل می‌کند تا پس از مدتی خروجی آن چرخ‌های توسعه و پیشرفت کشور را بچرخاند. با این‌وجود پیش از آنکه این جوانان و نوجوانان ایرانی به بازار کار وارد شوند، درگیر مسائل مختلفی‌اند که روی آینده شغلی و زندگی اجتماعی‌شان تأثیر زیادی می‌گذارد. یکی از این مسائل مهم و تأثیرگذار بحث اوقات‌فراغت است. موضوعی که بحث آن ابتدای تابستان هر سال داغ شده و هنوز پاییز آغاز نشده به فراموشی سپرده می‌شود. نیاز مهمی که نحوه سپری شدن آن می‌تواند حتی در مسیر آینده زندگی کاری و حتی شخصی‌شان هم اثرگذار باشد. اینجاست که لزوم برنامه‌ریزی صحیح مسئولان بیش‌ازپیش خودنمایی می‌کند. در شماره‌های قبل به جایگاه فناوری‌های نوین و تأثیرگذاری آن بر قشر جوان جامعه و اهمیت آن به تفضیل اشاره کرده‌ایم. همان‌طور که پیش‌تر نیز یادآور شدیم، وزیر امور خارجه آمریکا تقریباً یکسال قبل، در جلسه «شورای روابط خارجی مجلس نمایندگان» این کشور و در پاسخ به پرسش‌های مکرر مطرح‌شده اعضای این شورا که اصرار داشتند بدانند چرا مدت‌زمان توافق در برجام ۱۰ساله است و بعدازاین مدت چگونه می‌توان ایرانی که زیرساخت‌های هسته‌ای‌شان را که طی این مدت حفظ کرده، مهار کرد؛ مجبور شد گوشه‌ای از اهداف و برنامه‌های آمریکایی‌ها برای سال‌های آینده را افشا کند. وی در این نشست که به‌صورت مستقیم و زنده به‌وسیله رسانه‌های بین‌المللی پخش می‌شد، گفت: «ملت ایران جوان هستند و با توجه به نفوذ و گسترش گوشی‌های هوشمند چندان نگران دوران پس‌ازاین ۱۰ سال نیستیم.» همین سخنان کوتاه، اما کلیدی کافی است تا با کمی دقت به عمق برنامه‌ریزی کشورهای بیگانه برای نفوذ و تأثیرگذاری در کشورمان مطلع شویم. حال این اثرگذاری از روش‌های مختلفی همچون بازی و سرگرمی‌های موبایلی نیز قابل حصول است. شاید برخی تصور کنند مگر هر ایرانی چقدر از زمان خود را به بازی‌های کامپیوتری اختصاص می‌دهد که بتوان از این طریق بر آینده کشورمان اثر گذاشت؟! بد نیست بدانید باوجود زندگی ماشینی و پرشتاب امروز، ایرانیان به‌طور میانگین روزانه ۷۹دقیقه از زمان خود را صرف انجام بازی می‌کنند و بیش از ۶۵درصد از این بازی‌ها نیز روی گوشی‌های موبایل انجام می‌شوند. با واکاوی این مسئله، متوجه خواهیم شد که علاوه بر بار مالی این بازی‌ها برای اقتصاد کشور که گفته می‌شود سالانه بیش از ۴۶۰میلیارد تومان هزینه دربر دارد، ابعاد فرهنگی و اجتماعی بسیار گسترده‌ای هم پشت پرده این بازی‌ها وجود دارد؛ بازی‌هایی که بعضا برای ایرانیان رایگان هم عرضه می‌شوند و در ظاهر چیزی جزء یک بازی ساده نیستند؛ اما حقیقت ماجرا این است که بیگانگان در حال شکل‌دهی به سلایق و افکار نوجوان و جوان ایرانی هستند. باید به این نکته اشاره‌کنیم که براساس آمار رسمی منتشر شده بیش از ۹۵درصد از بازی‌های رایانه‌ای یا موبایلی توسط کشورهای خارجی ساخته شده و به جامعه ایرانی عرضه می‌شوند و تنها پنج درصد از این بازی‌ها به تولید‌کنندگان وطنی اختصاص دارند که آن‌هم به هزار و یک دلیل مختلف معمولا با اقبال چندانی روبرو نشده است. حال باید این سؤال را پرسید که چرا بیگانگان باید برای لحظه‌لحظه جوانان و نوجوانان کشورمان برنامه داشته باشند و هرروز از یک کانال جدید وارد شوند، اما برخی از مسئولان ما با آسودگی خیال توجهی به این مسئله مهم ندارند؟! مگر نه اینکه همین جوانان سکان‌داران آینده کشور هستند؟ پس چرا باید روزانه ساعت‌ها از وقت گران‌بهایشان را با مدیریت بیگانگان بگذرانند؟ چرا باید فرهنگ اصیل ایرانی در زیر سایه بازی‌های پرطرفدار آنلاین موبایلی رنگ ببازد؟ این در حالی است ما بدون بسترسازی‌های فرهنگی تنها به‌دنبال آمادهسازی زیرساخت‌های نسل‌های جدید و جدیدتر ارتباطات هستیم! رسیدن به نسل‌های جدید مثل نسل ۴ و ۵ بد نیستند و حتی لازمه زندگی در دنیای مدرن هم می‌توانند محسوب شوند، اما چرا کسی به این نکته توجه نمی‌کند که همان‌طور که مسئولان خود را به آمادهسازی زیرساخت‌های ارتباطات فنی متعهد می‌دانند، باید نسبت به آمادهسازی زیرساخت‌های فرهنگی نیز مسئول بدانند!
