تهران نفسش بالا نمی آید

همه ساله و با شروع فصل سرما و وقوع پدیده وارونگی هوا مسئولین فقط به دنبال مقصر می گردند و یا با تشکیل کمیته اضطراری آلودگی هوای تهران راه کارهای مقطعی پیشنهاد می دهند و معمولا خیلی از همکاری های جدی دراز مدت در بین دستگاه ها خبری نیست.

موبنا – تهران در سال ۲۰۱۵ هشتمین شهر پرترافیک و سی امین شهر آلود ه دنیا لقب گرفته است. شهری که فقط ظرفیت ۱ میلیون ۵۰۰ هزار دستگاه را دارد اما پذیرای روزانه ۷ میلیون خودرو و موتور سیکلت است. این تراکم بیش از حد وسایل نقلیه شخصی موجب افزایش مصرف سوخت و انرژی و همچنین آلودگی های زیست محیطی شده است.
همه ساله و با شروع نیمه دوم سال و همزمانی ورود سامانه هوای سرد به کشور و آغاز پدیده وارونگی هوا از گوشه و کنار کشور صداهای مسئولینی شنیده می شود که نسبت به این پدیده ابراز نگرانی می کنند و بعضا به دلیل عدم برنامه ریزی اصولی و صحیح سعی می کنند مسئولیت آن را به دستگاه دیگری محول کنند.
عده ای فراخور جناح بندی های سیاسی خود عدم مدیریت صحیح شهردار پایتخت در حوزه محیط زیست را عامل این موضوع می دانند و افرادی دیگر سازمان محیط زیست و دولت را مسئول مواجه با این پدیده می نامند.
ولی براستی مسئول برطرف کردن این مشکل کدام دستگاه اجرایی شهر است؟
آیا ساختن برجهای ۵۰ تا ۱۰۰ طبقه در منطقه ۲۲ شهر که کریدور جابجایی هوای شهر تهران است عامل آلودگی هوای پایتخت است و یا مصرف بنزین های غیر استاندارد که پیش از این بسیار در مورد آن صحبت و بحث شده از عوامل تشدید این مشکل است.
آیا فقط دولت و سازمان محیط زیست می بایست این مشکل را برطرف کنند؟ یا می توان به سادگی شرایط ناسالم هوای پایتخت را به موقعیت جغرافیایی شهرنسبت داد.
آیا تعطیلی مدارس، اجرای طرح زوج و فرد از درمنازل، تعطیلی موقت کارخانه هایی که باعث تشدید آلایندگی می شوند چاره قطعی کار است؟
آیا باعدم استفاده مسئولین از خودروهای شخصی و اداری در روز هوای پاک و استفاده از وسایل حمل ونقل عمومی سلامت صدها شهروند تهرانی که بر اثراین پدیده دچارسکته مغزی و بیماری های ریوی همچون برونشیت و آسم شده اند،حل می شود؟
برای حل این مشکل باید به صورت ریشه ای عمل کرد و تقصیر را از دوش سرعت وزش باد و یا احیانا موقعیت جغرافیایی شهر برداشت و به دنبال مجازات جناح های سیاسی رقیب نرفت.
راه حل چیست؟
وقتی روند موفقیت شهرهای موفق جهان را در زمینه آلودگی هوا مطالعه می کنیم با این نکته بسیار مهم مواجه می شویم که سازمانها و نهادها و وزارت خانه های متعدد می بایست درگیر مدیریت و برنامه ریزی در کلان شهری مثل تهران شوند و در اداره شهر با این همه مشکلات ریز و درشت همکاری و همیاری داشته باشند.
توسعه حمل و نقل عمومی، خارج کردن خودروهای فرسوده اعم از اتوبوس، تاکسی و خوردروهای شخصی، جلوگیری از تولید موتور سیکلت های غیر استاندارد که حدود ۱ میلیون ۵۰۰ هزار دستگاه آن در حال حاضر در شهر تهران تردد دارند، جایگزینی سوخت گاز به جای سوخت های فسیلی در نیروگاهها و هزاران مورد دیگر از جمله راه کارهای مواجه با این پدیده است.
مسئولین می بایست هر چه سریع تر فکری کارشناسی و منطقی به حال آلودگی هوا و سلامت مردم کنند.
تهیه و تنظیم: علیرضا عیوضی

Mobna-Telegram

دکمه بازگشت به بالا