موبنا – به گزارش اسپیس، اولین لباس فشار در دهه ۱۹۶۰ برای خلبانان هواپیماهای بمبافکن بلندپرواز ساخته شد. نسل اول لباس فشار مشکلات بسیاری داشت و با پوشیدن آن حرکت کردن تقریبا غیرممکن بود.
نسل اول لباس فشار فضایی برای نخستین ماموریتهای مداری بدون تحرک فضانوردان آمریکایی کارایی قابل قبولی داشت، اما با پیشرفت ماموریتها لازم بود که فضانوردان از سفینه خارج شوند و در فضا به فعالیت بپردازند.
پس از بازنشسته شدن نسل اول لباس فضایی، ناسا تصمیم گرفت تا از یک ربات پیشرفته به نام PDAD برای سنجش میزان فشار درون لباس و همچنین سنجش میزان راحتی مفاصل در نسل جدید استفاده کند.
ماموریت رباتی که اکنون ناسا به حراج گذشته از سال ۱۹۶۳ آغاز و در سال ۶۵ میلادی پایان یافت. استفاده از این ربات با هدف جایگزینی نمونههای انسانی با ماشین مجهز به حسگرهای متعدد و قابلیت تحرک بود.
ربات قدیمی ناسا با ۱۰۴ کیلوگرم وزن میتواند ۳۵ حرکت اصلی مثل راهرفتن، چرخاندن دستها، بلندکردن پاها و تکان دادن دستها را تقلید کند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا