بیماری مینیر، راه درمان بیماری مینیر +عکس

بیماری منییر

منییر چیست؟

بیماری منییر که هیدروپس آندولنف نیز نامیده می شود، اختلال در گوش داخلی است. اگر چه علت این بیماری هنوز ناشناخته است، احتمالاً ناشی از یک اختلال در فشار مایع گوش داخلی است که یکی از مهمترین و شایعترین دلایل سرگیجه واقعی در گوش داخلی به حساب می آید. این بیماری در بیشتر موارد فقط یک گوش و در حدود ۱۵% از بیماران هردو گوش را درگیر می کند. شروع بیماری به طور معمول در سنین بین ۲۰ تا ۵۰ سال و در بین زنان و مردان به طور مساوی رخ می دهد.

نشانه های بیماری چیست؟

علائم و نشانه های بیماری شامل سرگیجه چرخشی، کاهش شنوایی، وزوز گوش (غرشی، همهمه، صدای زنگ) و احساس پری در گوش مبتلا می باشد.

وزوز و احساس پری ممکن است فقط در حین تغییرات شنوایی احساس شود و بعد از آن از بین برود و یا در طول حملات سر گیجه یا بعد از آن رخ دهد، همچنین ممکن است دائمی باشد. افت شنوائی متغیر در مراحل اولیه بیماری به ویژه در فرکانس های بم دیده می شود. با گذشت زمان کاهش شنوائی دائمی و در تمام فرکانس ها پیشرفت می کند. صداهای بلند ممکن است در گوش مبتلا آزار دهنده باشد اما از بین تمام علائم و نشانه ها، سرگیجه معضل اصلی بیمار است که معمولاً در پی اختلالات گوش داخلی و یا سیستم عصب مرکزی رخ می دهد.

حملات سرگیجه معمولاً ۲۰ دقیقه تا ۲ ساعت و در بعضی بیماران بیشتر طول می کشد. که در این مدت بیمار قادر به انجام فعالیت های روزمره زندگی نمی باشد.

بیمار ممکن است بعداز حملات سرگیجه چندین ساعت خواب آلوده باشد و احساس عدم تعادل نیز چندین روز طول بکشد.

این علائم ممکن است جزئی و خفیف باشد و یا با بروز حملات سرگیجه شدید، پی در پی و ناگهانی باعث ناتوانی در فرد شود.

چگونگی تشخیص بیماری؟

ابتدا تاریخچه کامل شامل چگونگی سرگیجه، شدت، مدت زمان و تداوم آن همچنین مدت زمان کم شنوائی، تغییرات آن، وزوز و احساس پری در یک یا هردو گوش از بیمار پرسیده می شود. اطلاعات دیگری نیز در مورد سابقه بیماری سفلیس، اریون، دیگر عفونت های جدی، التهابات چشم، نقص سیستم ایمنی، آلرژی و جراحی گوش در گذشته از بیمار پرسش می گردد. همچنین در مورد سلامت عمومی مثل دیابت، فشار خون، چربی خون بالا، مشکلات تیروئید، اختلالات عصبی- روانی از بیمار سئوال می شود که در صورت وجود این بیماری ها برای بررسی و درمان آن اقدام می شود.

با کامل شدن تاریخچه بیماری، تست های تشخیص عملکرد شنوائی و تعادل انجام می شود. آزمایش های سنجش شنوائی معمولاً بیان گر کاهش شنوائی حسی در گوش مبتلا می باشد. توان تمایز گفتار (توانایی بیمار برای تشخیص بین لغات مشابه مثل میز و تیز) اغلب در گوش مبتلا کاهش می یابد.

تست های تشخیصی برای بررسی تعادل

·      ENG (الکترونیستا گموگرافی) برای بررسی عملکرد تعادل انجام می شود. در یک اتاق تاریک، الکترودهایی در نزدیکی چشم بیمار قرار داده می شود. آب یا هوای گرم یا سرد به آرامی در مجرای هر یک از گوش ها وارد می شود. چشم ها به طور هماهنگ شروع به حرکت می کنند (نیستاگموس). بررسی حرکات چشم جهت ارزیابی سیستم تعادل مورد استفاده قرار می گیرد. این آزمایش نشان می دهد در نیمی از موارد عملکرد تعادلی در گوش مبتلا کاهش یافته است.

·         تست های دیگری از جمله Test Rotational و پوسچوروگرافی (یا آزمون تعادلی) نیز ممکن است برای ارزیابی سیستم تعادل انجام شود.

سایر تست ها :

– ECOG :این آزمایش بیانگر افزایش فشار مایع گوش داخلی در بعضی بیماران است.

– ABR : تست پاسخ شنیداری ساقه مغز همراه تست های دیگر از جمله MRI  و  CT برای رد یا وجود تومور در عصب شنوائی یا تعادل بکار می رود. این نوع تومور نادر است اما باعث بروز علائم و نشانه هایی شبیه علائم بیماری منییر می شود.

توصیه هایی برای تغییر روش زندگی به منظور کاهش تعداد حملات بیماری:

–          اجتناب از مصرف الکل، کافئین، سیگار، خستگی زیاد و استرس

–          مصرف غذائی صحیح

–          خواب کافی

–          انجام فعالیت های بدنی

تشخیص و درمان بیماری منییر:

یک رژیم غذائی کم نمک و مدر (افزایش دهنده ادرار) ممکن است باعث کاهش تعداد حملات بیماری در بعضی بیماران شود. بدین منظور مصرف داروهای منظم طبق دستور و مصرف غذای کم نمک اهمیت زیادی دارد. داروهای ضد سر گیجه مثل Antivert ( با نام تجاری – Meclizine ) یا Valium ( با نام تجاری – diazepam ) باعث تسکین موقت می شود. داروی ضد تهوع نیز گاهی تجویز می شود. داروهای ضد سر گیجه و ضد تهوع ممکن است باعث ایجاد خواب آلودگی در بیمار شود.

بیمار باید از مصرف کافئین، سیگار و الکل اجتناب کند. خواب منظم و تغذیه مناسب اهمیت زیادی دارد. همچنین انجام فعالیت فیزیکی و پرهیز از خستگی زیاد از موارد دیگر می باشد. استرس ممکن است باعث تشدید سرگیجه و وزوز در بیماری منییر شود که اجتناب از استرس و مشاوره روانپزشکی توصیه می شود. بیمار با سر گیجه ناگهانی باید از رانندگی خودداری کند.

جراحی چه زمان توصیه می شود؟

هنگامیکه با روش های ذکر شده، حملات سر گیجه را نتوان کنترل کرد یکی از روش های جراحی زیر توصیه می شود:

– درمان (Chemical  labyrinthotomy) یا لابیرنتکتومی شیمیایی یک روش مناسب برای کنترل حملات بیماری می باشد. به این ترتیب که داروئی مانند جنتامایسین و یا داروهای دیگر در گوش میانی تزریق می شود. جنتامایسین یک آنتی بیوتیک است که باعث کاهش عملکرد تعادل در گوش تحت درمان و در نتیجه کنترل سرگیجه با حفظ شنوائی در سه چهارم موارد می شود.

به جز دوره ای کوتاه پس از درمان که به عنوان دوره عدم تعادل یا دوره تطابق بیمار با سطح جدیدی از عملکرد تعادل نام دارد، این درمان قابل تحمل می باشد. همچنین در مقایسه با دیگر روش های جراحی ساده تر و کم خطر تر می باشد.

– شانت آندولنفاتیک یا روش دکمپرسیون (decompression) یک عمل گوش است که در آن ساک اندولنفاتیک که محل تجمع مایعات گوش داخلی است، باز می شود. با این روش حملات سر گیجه در ۲/۱ تا دو سوم افراد کنترل می شود. اما تعادل افراد دائمی نیست. زمان بهبود بعداز عمل درمقایسه با روش های دیگر کوتاهتر است.

– قطع عصب وستیبولر روش دیگری است که عصب تعادل از محل خروج آن از گوش داخلی به سمت مغز قطع می شود. حملات سرگیجه در تعداد زیادی از بیماران به طور موقت درمان می شود و در بیشتر افراد شنوائی حفظ می شود.

– تخریب لابیرنت و قطع عصب هشت: در این روش مکانیسم تعادل و شنوائی در گوش داخلی در یک گوش مختل می شود. این روش زمانی که بیمار دچار افت شدید شنوایی در گوش مبتلا است مورد استفاده قرار می گیرد. تخریب لابیرنت و قطع عصب هشت باعث کنترل حملات سر گیجه در درصد بالایی از بیماران می شود.

۱۷۶/