اتحادیه‌های جهانی هوایی در معرض فروپاشی
تیم کلارک، رئیس شرکت هواپیمایی امارات در این باره می‌گوید: زمانی شرکت‌های هواپیمایی در قالب تشکل‌ها و اتحادیه‌های هوایی احساس امنیت بیشتری داشتند اما به نظر من این طرز فکر مختص دهه ۷۰ یا ۸۰ میلادی است.
موبنا – به نظر می‌رسد دوران اتحادیه‌های هوایی هم رو به پایان است. شرکت هواپیمایی «ایرفرانس» که روزگاری در صنعت هواپیمایی دنیا یکه‌تازی می‌کرد، این روزها با مشکلات بسیاری دست‌و‌پنجه نرم می‌کند.
نه‌تنها «ایرفرانس»، بلکه شرکت‌های ریز و درشت، لوکس و ارزان‌قیمت، معروف و غیرمعروف، هیچ‌یک از این قاعده مستثنی نیستند. این تنها برخی از نکاتی است که دو تن از مدیران دو شرکت برجسته حمل‌و‌نقل هوایی در یک میزگرد در نمایشگاه بازار سفر جهانی (WTM) در لندن به آن اشاره داشتند.
سِر تیم کلارک، رئیس شرکت هواپیمایی امارات و ویلی والش، رئیس شرکت گروه بین‌المللی هواپیمایی که شامل شرکت‌هایی چون لینگاس، بریتیش‌ایرویز، ایبریا و دیگر حامل‌های کم‌هزینه اسپانیایی از جمله ویولینگ می‌شود، نظرات خود را در طول کنفرانس گسترده و چالش‌برانگیز که در نمایشگاه بازار سفر جهانی (WTM) در لندن برگزار شد و در آن هزاران شرکت و فعال در حوزه تجارت سفر و گردشگری گرد هم آمده بودند، در مورد آینده تشکل‌ها و اتحادیه‌های هوایی بیان کردند.
در این موضوع شکی نیست که شرکت‌های این دو فعال حوزه هوایی در دوره‌های مختلفی پا به عرصه فعالیت گذاشته‌اند. امارات به وسیله خدمات منحصر‌به‌فرد و پیشروی بسیار خوبی که در سال‌های گذشته داشت، موفق شده است موقعیت خود را همواره در صدر بهترین‌های صنعت هوایی حفظ کند، در حالی که بریتیش‌ایرویز یکی از قدیمی‌ترین اعضای اتحادیه شرکت‌های هواپیمایی به شمار می‌رود.
روسای این دو شرکت هواپیمایی بر این باور که اتحادیه‌ها، حافظ منافع و ارزش شرکت‌های زیرمجموعه خود بوده‌اند، اتفاق نظر دارند اما معتقدند این تشکل‌ها امروزه تاثیرگذاری خود را از دست داده‌اند.
تیم کلارک، رئیس شرکت هواپیمایی امارات در این باره می‌گوید: «زمانی که شرکت‌های هواپیمایی با مشکلاتی چون کاهش سهم و حمایت دولت از فعالیت‌های هواپیمایی و انتشار اوراق بدهی مواجه بودند، در قالب تشکل‌ها و اتحادیه‌های هوایی احساس امنیت بیشتری داشتند اما به نظر من این طرز فکر مختص دهه ۷۰ یا ۸۰ میلادی است.»
ویلی والش، رئیس شرکت گروه بین‌المللی هواپیمایی در ادامه می‌گوید: «نظر من هم چندان متفاوت نیست، به نظرم این تشکل‌ها هنوز هم ارزشمند هستند اما سوال این است که آیا در آینده هم این ارزش حفظ خواهد شد؟ اگر این تشکل ها تا ۲۰ سال یا حتی تا ۱۰ سال دیگر همچنان وجود داشته باشند، شگفت‌زده خواهم شد.»
وی با یادآوری دوران مدیرعاملی خود در شرکت ایرلندی لینگاس ادامه می‌دهد: «من مراحل اولیه خروج این شرکت از تشکل واحد هوایی «وان‌ورلد» را انجام دادم، زیرا هزینه‌های عضویت به حدی بالا بود که با عواید حاصل از حضور در این تشکل برابری می‌کرد و هیچ نفعی برای شرکت نداشت.
این شرکت هواپیمایی ایرلندی در سال ۲۰۰۰ به اتحادیه «وان‌ورلد» پیوست اما در سال ۲۰۰۶ و پس از تغییر ساختار به یک شرکت هوایی ارزان‌قیمت و کاهش اقبال شرکت‌های هواپیمایی دیگر به همکاری با این نوع ایرلاین‌ها، تصمیم به ترک این اتحادیه گرفت.
کلارک و والش با ابراز تاسف از وضعیت امروز شرکت هواپیمایی «ایرفرانس – کی‌ال‌ام» که با وجود تلاش‌های بسیار برای بهبود و رفع مشکلات با شکست روبه‌رو شدند، معتقدند عدم اقبال مردم به شرکت‌های خوش‌نام و پرچمدار هوایی نشان از تغییر وضعیت دنیا و خواسته‌های مسافران دارد.
کلارک در این زمینه می‌گوید: «تلاش‌های مدیران این شرکت جوابگوی مشکلات نیست و ادامه بقای این شرکت در گرو این است که آیا دولت فرانسه به یاری آن خواهد شتافت یا خیر؟ زیرا بررسی شرایط امروز نشان می‌دهد مردم در برابر هرگونه تغییراتی مقاومت نشان می‌دهند.»
والش با اشاره به این که در سال‌های گذشته کارشناسان صنعت هوایی مشکلات ایرفرانس را با مشکلات شرکت هواپیمایی ایبریا مقایسه می‌کردند، ادامه می‌دهد: «ایبریا در آن زمان شرکتی با قیمت‌های عجیب و غریب و کیفیتی بسیار نا‌امید‌کننده بود اما این شرکت اسپانیایی موفق شد با کاهش هزینه‌های خود مجددا به صحنه رقابت بازگردد.» وی معتقد است با اقدامات مناسب لوئیس گالگو، مدیرعامل شرکت هواپیمایی ایبریا، این شرکت امروز یک شرکت موثر، متفاوت، سودآور و بیش از هر زمان دیگری محبوب است.
یکی از اقدامات مهمی که ایبریا برای کاهش هزینه‌ها و بهبود شرایط انجام داد، حذف برخی مسیرهای سنتی از اسپانیا به آمریکای جنوبی بود. والش با اشاره به کنفرانسی که چند سال قبل در نیویورک برگزار شده بود، می‌گوید: «در آن زمان مدیران ایرفرانس از ذوق در اختیار گرفتن این خطوط هوایی به پایکوبی می‌پرداختند.»
وی ادامه می‌دهد: «اما در همان مقطع مدیران شرکت ایبریا اعلام کردند ایرفرانس می‌تواند موقتا این مسیرها را در اختیار بگیرد اما هیچ‌گاه موفق به سودآوری از آنها نخواهند شد. آنها از همان زمان پیش‌بینی کرده بودند این شرکت هر روز تضعیف می‌شود و این ما هستیم که مجددا سهم خود را پس می‌گیریم.»
شرکت «کی‌ال‌ام» هم از این توفان در امان نمانده و از کنسرسیوم هوایی که با ایرفرانس تشکیل داده، چیزی به‌جز ضرر نصیبش نشده است. در گزارش‌های سال‌های گذشته همواره به این موضوع اشاره شده است که مسئولان این شرکت از شراکت با فرانسوی‌ها به شدت پشیمان هستند، زیرا مشکلات ایرفرانس دامن‌گیر آنها نیز شده است. باید به انتظار نشست و دید آیا این شرکت هم با ایرفرانس نابود خواهد شد یا خیر!
کلارک و والش مشتاقانه بر این باورند که مسیرهای طولانی ارزان‌قیمت در آستانه شکوفایی هستند. آنها معتقدند خطوط هوایی مانند ایر آسیا ایکس مالزی، اسکوت سنگاپور و هواپیمایی ملی نروژ در آستانه تبدیل به سودآورترین شرکت‌ها هستند، اتفاقی که قواعد بازی حمل‌و‌نقل هوایی را کاملا بر هم خواهد زد.
کلارک می‌گوید: «فکر می‌کنم شاهد آغاز یک نقطه‌عطف هستیم. گرچه بازتعریف‌ها و اصلاح‌های بیشتری روی این مدل کسب و کار مورد نیاز است اما بدون شک در آستانه رویداد و پدیده‌ای جدید قرار داریم.» والش در موافقت با کلارک ادامه می‌دهد: «من علاقه زیادی به نوع مدیریت بیورن، مدیر عامل شرکت هواپیمایی ملی نروژ دارم اما معتقدم آنها هنوز به فرمول اصلی نرسیده‌اند. فکر می‌کنم مصرف‌کننده آماده است همان شرایطی را که در مسیرهای کوتاه‌تر تجربه کرده، در مسیرهای بلند و بین‌المللی لمس کند.
منبع: روزنامه دنیای خودرو
