زنبور عظیم الجثه ای که نیش آن کلیه انسان را از کار می اندازد

موبنا – آنها زنبورهای نحیف و بسیار کوچک درون کندو را می گیرند و سرهایشان را با استفاده از فک های قدرتمند خود از بدن جدا می کنند. سناریویی که با هم از نظر گذراندیم بسیار وحشتناک به نظر می آید، اما این اتفاقی است که در وقعیت رخ می دهد. البته زنبورهای عسل معمولا تلاش …

موبنا – آنها زنبورهای نحیف و بسیار کوچک درون کندو را می گیرند و سرهایشان را با استفاده از فک های قدرتمند خود از بدن جدا می کنند.

سناریویی که با هم از نظر گذراندیم بسیار وحشتناک به نظر می آید، اما این اتفاقی است که در وقعیت رخ می دهد. البته زنبورهای عسل معمولا تلاش می کنند تا با نیش زدن مهاجمان آنها را به عقب برانند اما متاسفانه توان نفوذ به پوسته قدرتمند بدن آنها را ندارند.

عاقبت زنبورها یکی بعد از دیگری از پای در می آیند و جالب است بدانید که حدود ۲۰ عدد از آنها ظرف تنها یک دقیقه توسط یکی از این زنبورهای خرمایی کشته می شوند.

با این نرخ، این مهاجمان سرخ رنگ قادر خواهند بود که ۳۰ هزار زنبور را ظرف تنها چند ساعت بکشند و اینگونه خواهد بود که انقلاب صنعتی فرانسه با نرخ بالای کشته هایش در برابر این قربانیان حرفی برای گفتن نخواهد داشت.

زنبورهای سرخ آسیایی که Vespa mandarinia نامیده می شوند بعد از رشد کامل طولی برابر با ۵ سانتی متر پیدا می کنند و نیش آنها قادر است از پشت یک بارانی هم هدف خود را از پای در بیاورد.

این گونه برخلاف زنبورهای عسل می تواند به صورت پیاپی قربانی خود را نیش بزند و سم آن قدر است گوشت را از هم متلاشی کرده و کلیه ها را از کار بیاندازد.

این زنبورها نیرومندند اما زنبورهای عسل نیز برای مقابله با آن به یک مکانیزم دفاعی قوی مجهز شده اند: آنها می توانند نوعی گوی را اطراف زنبور دیدبان ایجاد کنند و آنقدر آن را تکان دهند تا به خاطر بالا رفتن دمای بدنش جان بدهد و از این طریق کندوی خود را از دست زنبورهایی که با تشخیص بو به آنجا خواهند آمد نجات دهند.

این زنبورهای خرمایی را می توان دایناسورهای مدرن بالدار خواند؛ آنها قادرند هر حشره ای را از پای درآورند و هر پستانداری را ناتوان کنند.

دکتر استفان مارتین حشره شناس دانشگاه سالفورد است که زمانی در حین زیر نظر گرفتن کندوی زنبورهای عسل همراه با همکارانش مورد هجوم این زنبورها قرار گرفتند. او می گوید برای درامان ماندن از این حشرات باید چشمان و دهان خود را ببندید و منتظر رفتن آنها باشید. یکی از همکاران من نتوانست این کار را انجام دهد و فرار کرد و در نتیجه چندین بار نیش خورد. در واقع اگر این زنبورها تشخیص دهند که تهدیدی برایشان ندارید شما را راحت می گذارند زیرا هدر دادن زهر کار معقولی برایشان نیست.

npin_0492

اما اگر بدشانس باشید و نیش بخورید کارتان به بیمارستان کشیده می شود. سم این حشره قادر است گوشت را متلاشی کند و نوروتوکسین آن نیز فعالیت عصب ها را مختل کرده و دردی را ایجاد می کند که از نظر برخی به فرو رفتن سوزن داغ درون بدن شبیه است.

اما این حشره به خاطر ابعادی که دارد می تواند حجم بالایی از سم را وارد بدن شما کند و در نهایت اگر ۳۰ یا ۴۰ بار توسط آنها نیش بخورید، به اندازه یک قاشق چایخوری سم وارد بدنتان می شود. اگر این سم از حدی بالاتر برود آنگاه میتواند باعث از کار افتادن کلیه ها شده یا حتی قلب تان را از تپیدن نگه دارد. اگر هم برحسب تصادف آلرژی داشته باشید باز هم از نیش این زنبور به دردسر خواهید افتاد.

اما آنچه این زنبور را مشکل ساز می کند ابعادش است. این حشره و لانه آن آنقدر بزرگ هستند که ممکن است وزنشان به بیش از ۹ کیلوگرم برسد. این میزان می تواند یک شاخه درخت را بشکند و به همین خاطر است که این زنبور عظیم الجثه ترجیح می دهد لانه اش را به جای درخت روی زمین بسازد.

Hornet1-582x437

از همین رو، احتمال آنکه به لانه آنها نزدیک شوید بسیار زیاد است. به همین خاطر توصیه می شود که به این زنبورها نزدیک نشوید چراکه سرعت پرواز کردن آنها بالغ بر ۲۴ کیلومتر بر ساعت یا بیشتر است.

اما زنبورهای خرمایی علاوه بر اینکه خطری برای انسان محسوب می شوند می توانند زندگی زنبورهای عسل را هم نابود کنند که البته برای جلوگیری از بروز این مساله زنبورهای عسل به اقدامی جالب به نام آغوش دسته جمعی دست می زنند.

در صورتی که زنبور دیدبان یک کندوی عسل پیدا کند، ساکنان کندو به سمت آن هجوم نمی برند و در مقابل به آن اجازه می دهند که داخل بیاید و به خیال خود بوی خاصی که در ابتدا گفته شده را ایجاد نموده و همقطارانش را به سمت لانه بکشاند.

اما این یک دام است و به محض آنکه دیدبان وارد شد، ساکنین کندو توپی را در اطراف آن ایجاد می کنند. در ادامه زنبورها شروع به لرزاندن بدن خود کرده تا دمایش را بالا ببرند و از این طریق دیدبان را درون آن بپزند. در اثر این کار دی اکسید کربن درون توپ تجمع یافته و باعث مرگ زنبور می گردد.

اما نکته جالب دیگر در مورد این زنبورها آناتومی بدنی شان است که فاقد قلب بوده و خون را با انقباض بدن به اندام های مختلف پمپاژ می کند. از همین رو، زنبورهای عسل همزمان تلاش می کنند که با تجمع حول توپ ایجاد شده آن را فشرده نمایند و از این طریق مانع از گردش یافتن خون درون اندام هایش شوند. بنابراین بالا بردن دما، تجمع دی اکسید کربن و توقف جریان خون همگی عللی هستند که مرگ زنبور خرمایی را به دنبال خواهند داشت.

بنابراین، زنبور دیدبان عاقبت می میرد و همزمان جان تعدادی از زنبورهای عسل کارگر و را هم خواهد گرفت [در نتیجه تقلایی که برای رهایی کرده بود] با این همه، کل کندو و ساکنانش نجات پیدا می کنند.

این یک اقدام مقابله ای قابل توجه است که ظرف هزاران سال در وجود زنبورهای عسل شکل گرفته است. اما زنبورهای عسل اروپایی چنین مکانیزم دفاعی جالبی ندارند و برای همین است که زنبور خرمایی دیدبان کندوی آنها را علامت گذاری کرده و سپس با دوستان خود به آنجا باز می گردد.

آنها بعد از هجوم به کندو، همه بزرگسالان را قتل عام می کنند و جالب است بدانید که تمایلی به خوردن بدن های عاری از مواد غذایی آنها ندارند و در مقابل لاروهایشان را با خود به لانه می برند تا غذای شفیره های خود را تامین نمایند.

در مواردی هم که اگر دستبورد این زنبورها به کندو یک روزه تمام نشود و به نوعی ناتمام بماند، آنها نگهبانانی را در ورودی کندو قرار می دهند تا از آن حفاظت کنند.

با در  نظر داشتن آنچه گفته شد، سوال بسیاری این است که زنبورهای خرمایی (یا آسیایی) چه فایده ای دارند؟ آنها صرفا نیش می زنند و باعث آسیب رسیدن به انسان می گردند، در حالی که زنبورهای عسل، مرتبا در تلاشند و کمترین فایده شان عسلی است که تولید می کنند.

مارتین نیز در پاسخ به این سوال می گوید: زنبورهای آسیایی بخشی بسیار مهم در اکوسیستم هستند. آنها در زمانی که زنبورهای عسل را هدف حمله قرار نمی دهند به سمت کرم ها هجوم می برند که در واقع دشمن محصولات کشاورزی هستند و می توان آنها را قدرتمندترین آفت کش های طبیعی خواند.

منبع:دیجیاتو|نویسنده:مریم موسوی

۱۷۶/

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا