درس بزرگ برانکو به مربیان ایرانی

حمایت ۷۵ هزار نفری در دو بازی متوالی نشان از بازی زیبای این تیم دارد. شاید رایگان شدن طبقه دوم ورزشگاه به حضور تماشاگران کمک کرده باشد اما پر شدن طبقه پایین ارتباطی به این کمک باشگاه به هواداران ندارد و آنها برای دیدن بازی زیبای تیم شان راهی آزادی می شوند. یکی از تفاوت …

حمایت ۷۵ هزار نفری در دو بازی متوالی نشان از بازی زیبای این تیم دارد. شاید رایگان شدن طبقه دوم ورزشگاه به حضور تماشاگران کمک کرده باشد اما پر شدن طبقه پایین ارتباطی به این کمک باشگاه به هواداران ندارد و آنها برای دیدن بازی زیبای تیم شان راهی آزادی می شوند.
یکی از تفاوت های تیم برانکو با تیم های علی دایی، حمید استیلی و حمید درخشان شاید نظم و انضباط این تیم باشد. بازیکنان با دل و جان برای یکدیگر می دوند و این دوستی و تلاش برای یکدیگر است که به آنها در کسب نتیجه کمک می کند.
طی فصول اخیر، بازیکنان گمنامی چون افشین اسماعیل‌زاده هم با وجود بازی هایی در حد لیگ یک ،بابت تعویض شدن اعتراض و با اعصاب میلیون ها پرسپولیسی بازی می کردند اما در تیم برانکو، جایی برای چنین رفتارهایی نیست. رفتار صادقیان در تیم علی دایی و درخشان هنوز از یادها نرفته. بازیکنی که اکثر فصل محروم بود و با رفتارهای تندش، بارها تیم را تنها گذاشته بود، به خود اجازه می داد پس از تعویض به سرمربی اعتراض کند و داغ سنگینی روی دل هواداران بگذارد. چند ساعت بعد البته یک پست اینستاگرامی و همه چیز فراموش می شد، روز از نو و روزی از نو.
احمد نوراللهی قطعا امسال یکی از بهترین و تاثیرگذارترین بازیکنان پرسپولیس و لیگ برتر بود. برانکو پس از بازی با سپاهان – با اینکه با چشم خود ندیده بود – متوجه شد نوراللهی اعتراضی کوچک به تصمیم او داشته و همین امر کافی بود تا بهترین هافبک تیمش را از لیست ۱۸ نفره هم کنار بگذارد.
شاید اگر مربی ایرانی بالای سر این تیم بود به خاطر شرایط پرسپولیس و نیاز مبرم به پیروزی، از کنار این اعتراض می‌گذشت و نوراللهی را در ترکیب اصلی قرار می داد. این بازیکن هم به خوبی در میدان حاضر می شد و صد البته، عادت می کرد به اعتراض پس از تعویض و به هم زدن جو باشگاه. بازیکنان دیگر هم وقتی نرمی برانکو را می دیدند چنین رفتاری را تقلید می کردند تا جایگاه شان تثبیت شود و کار از دست سرمربی خارج می شد.
برانکو اما با قاطعیت بهترین بازیکنش را کنار گذاشت تا مانند دفعات قبل که طارمی و علیپور را چند هفته بیرون گذاشته بود، نشان دهد انضباط در تیم او حرف اول و آخر را می زند و اگر کسی بخواهد در امور تیم خلل ایجاد کند – جدا از اینکه چه جایگاهی در تیم دارد – کنار گذاشته می شود.
شاید خوب باشد مربیان ایرانی چنین رفتارهایی را ببینند و یاد بگیرند که چطور باید با بی انضباطی ها و فردی که به تیم و هوادارانش بی احترامی می کند برخورد کرد. پرسپولیس مانند تیم ملی نیست که دست برانکو برای انتخاب جانشین نوراللهی باز باشد و از میان ۱۰۰ بازیکن، یکی را جای او بگذارد. پرسپولیس با جوانانش جزو کم مهره ترین تیم های لیگ برتر است و کنار گذاشتن یکی از اصلی ترین بازیکنان، جرات زیادی می خواهد.
به احتمال فراوان همین هوادارانی که امروز برانکو را تشویق می کنند در صورت نتیجه نگرفتن تیم بدون حضور نوراللهی، نبود او را دلیل اصلی نتیجه نگرفتن تیم می دانستند و حسابی به سرمربی تیم خرده می گرفتند اما حالا که این تصمیم با نتیجه همراه بوده، آنها هم حمایت شان را بیش از پیش می کنند.
ناگفته نماند نوراللهی پیش از این نشان داده بازیکن آرامی است و احتمالا اعتراضش به تعویض به خاطر کمک بیشتر به تیم بوده اما او و دیگر جوانان تیم باید یاد بگیرند که این سرمربی تیم است که در هر شرایطی تصمیم نهایی را می گیرد و آنها باید بی چون و چرا به این تصمیمات احترام بگذارند.

۱۷۹/

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا