برجام باعث خرسند‌ي بود‌ ، نه جام زهر

د‌اوود‌ حشمتي/ روزنامه نگار: اين نامه خط بطلاني بود بر تمام تبليغات منفي عليه روحاني و ظريف. خط بطلان بر اظهارات آنهايي كه «برجام» را «جام‌زهر» مي‌خواندند و معتقدبودند:«رهبري با آن موافق نيست». اين بار دوم است كه رهبري به نامه روحاني درباره برجام پاسخ مي‌دهد. پس از ژنو نيز روحاني در نامه‌اي حصول توافق …

د‌اوود‌ حشمتي/ روزنامه نگار: اين نامه خط بطلاني بود بر تمام تبليغات منفي عليه روحاني و ظريف. خط بطلان بر اظهارات آنهايي كه «برجام» را «جام‌زهر» مي‌خواندند و معتقدبودند:«رهبري با آن موافق نيست».
اين بار دوم است كه رهبري به نامه روحاني درباره برجام پاسخ مي‌دهد. پس از ژنو نيز روحاني در نامه‌اي حصول توافق را تبريك گفت و پاسخ نامه را دريافت كرد. اما از همان ۲۶ دي ماه كه برجام اجرايي شد، بسياري از مخالفان دولت بار ديگر اين موضوع را تكرار مي‌كردند كه «چرا رهبري به اين موضوع واكنش نشان ندادند». استدلالي كه آنها در گروه‌هاي مجازي و تلگرامي منتشر مي‌كردند اين بود: «رهبري حتي در مورد پيروزي يك تيم ورزشي بي‌تفاوت نبوده و آن را تبريك مي‌گويد. بي تفاوتي ايشان به اين موضوع نشان از نارضايتي است.»
آرزو‌هاي خام
دو روز قبل كه نامه روحاني به رهبري منتشر شد، همان‌ها بعد از چند ساعت شروع كردند به بافتن آرزوهايشان در شبكه‌هاي مجازي كه:‌»رهبري به اين نامه پاسخ نداد و از توافق راضي نيست». به طور كلي اين مدل را در ذهن‌ آنها بايد در نظر داشته باشيد و بعد رفتارشان را تحليل كنيد؛ آنها «هيچ توافقي را خوب نمي‌دانند مگر توافقي كه خود به دست آورده باشند». در مدل ذهني آنها «حتي مذاكرات بي‌ثمر و بيانيه خواني‌هاي جليلي» ارزش و اهميتي بيشتر از حصول توافق و برداشتن تحريم‌ها به دست ظريف و روحاني داشت. تنها به اين دليل كه آنها قبيله گرا هستند و توان ديدن موفقيت را در ديگران ندارند.اين جماعت بعد از آنكه نامه رهبري منتشر شد و ناكام ماندند، خط خبري جديدي را آغاز كردند كه در آن نامه را عليه برجام و دولت جلوه‌گر كنند. اما برخلاف همه اين پروپاگاندا معتقدم كه نامه رهبري به روحاني كاملا در تاييد و همدلي با دولت بود.
هزينه‌هاي سنگين
در ابتدا توجه كنيد كه مخالفان دلواپس معتقد بودند كه رهبري با اين توافق موافق نيستند. حميد رسايي در جريان برگزاري نشست‌هاي كميسيون برجام خطاب به جليلي گفت: «چرا نمي‌گوييد رهبري آن را تاييد نكردند و به مجلس واگذار كردند؟» يا در روز راي‌گيري براي كليات برجام اعلام كرد: «رهبر انقلاب حاضر نشدند تا کنون سند برجام را در دست‌شان بگیرند.»(فارس۱۲/۷/۹۴). نكته اينجاست كه اين دوستان به هيچ وجه حاضر نشده و نمي‌شوند، واقعيت موجود را بپذيرند. از همين رو نامه رهبري كه در واقع مهر تاييد برجام بود را با عنواني همچون: «پنج نکته مهم رهبر معظم انقلاب خطاب به رئیس‌جمهور / از خدعه و نقض عهد آمریکا غافل نشوید/ دستاوردها حاصل مقاومت و ایستادگی بود» روي خروجي‌هاي خود منتشر كردند. تاكيدات رهبري در مورد برجام نكاتي است كه دولت نيز اعلام كرد از آن حفاظت خواهد كرد. تنها يك نكته در ميان پنج محور وجود داشت و آن‌هم «دادن هزينه‌هاي سنگين» براي «همين دستاورد» بود. به باور كسي كه با ايران آشنا باشد مي‌داند كه ايران براي رسيدن به اين نقطه به طورحتم «هزينه سنگيني» را در تمام اين سال‌ها پرداخته است. از خون شهيدان هسته‌اي كه قاتل آن را بايد در تل‌آويو جست‌وجو كرد تا هزينه‌هاي سنگين تحريم‌ها كه بر مردم تحميل شد.
دلواپسي از خرسندي
اما آنچه در اين نامه وجود دارد و باعث واهمه دلواپسان شده، ابراز خرسندي رهبري از نتيجه به دست آمده است. نكته‌اي كه اهميت بيشتري دارد اين است كه رهبري برخلاف آنها كه در طول مذاكرات تلاش كرده و حتي حالا تلاش مي‌كنند دولت و مذاكره كنندگان را «سازشكار»، «واداده» و «كدخداپسند» معرفي كنند،‌ از تيم مذاكره كننده و ظريف تشكر مي‌كنند به اين دليل كه توانستند دشمنان بزرگ اين كشور را «وادار به عقب‌نشيني كنند». توجه داشته باشيد در حالي كه آنها توافق ژنو را از دست رفتن همه چيز مي‌دانستند، و آن را «خيانت» مي‌خواندند، روحاني گفته بود: «توافق ژنو به معنی تسلیم قدرت‌های بزرگ دربرابر ملت ایران است.» (ايسنا، ۲۴ دي ۹۲) همين اظهارات روحاني با واكنش‌هاي منفي روبه‌رو شده بود و آن را با تمسخر به نقد مي‌كشيدند.
تاكيد بر عقب‌نشيني دشمن
اما نامه رهبري تاكيد داشت كه مذاكره‌كنندگان ايران توانستند «دشمنان ايران را» وادار به عقب‌نشيني كنند. مهم‌ترين بخش اين نامه مقدمه آن بود كه در آن آمده: «خرسندي خود را از اينكه مقاومت ملت بزرگ ايران در برابر تحريم‌هاي ظالمانه و تلاش دانشمندان هسته‌اي در پيشبرد اين صنعت مهم و كوشش خستگي‌ناپذير مذاكره‌كنندگان، سرانجام طرف‌هاي مقابل را كه برخي از آنان به دشمني با ملت ايران شهره‌اند، وادار به عقب‌نشيني و رفع بخشي از آن تحريم‌هاي زورگويانه كرد، ابراز مي‌دارم و از جنابعالي و هيات مذاكره و شخص وزیر و همه‌ دست‌اندركاران تشكر مي‌كنم.»
اشاره به مقاومت تيم‌ مذاكره‌كننده
اين نكته بسيار مهمي است. رهبري از اينكه تيم مذاكره كننده و شخص وزير توانستند «با كوشش خستگي‌ناپذير» و «مقاومت»(نه وادادگي و سازشكاري)، سرانجام طرف‌هاي مقابل كه برخي از آنها در دشمني با ملت ما شهره‌اند (بخوانيد آمريكا)‌، را «وادار به عقب‌نشيني كنند»، ابراز «خرسندي» مي‌كنند.
جام‌زهري در كار نبود
اين پاراگراف در واقع خط بطلان كشيدن بر تبليغات دو ساله و نيمه مخالفان ظريف و تيم مذاكره‌كننده بود. خط بطلان كشيدن بر روي تمام آن تحليل‌هايي كه معتقد بود «برجام همچون جام زهر» است كه تنها به دو نمونه آن اكتفا مي‌كنم: رسایی: «برجام، جام زهر شیطانی است.» (۱۱/۷/۹۴) حاج منصورارضي: «برجام همان جام زهر است.» (۵/۷/۹۴) و يا به اين بخش از اظهارات آن فردي كه مدعي بصيرت بود اما بايد در مواضعش تجديدنظر كند كه گفته بود: «کل این نشست‌ها دلواپسی دارد. اگر حرف آقا در این قصه درست درنیاید که به این مذاکرات خوشبین نیستم، بايد با ولی خداحافظی کرد.» (سعيد قاسمي، همايش «خط قرمز»، تيرماه ۹۳) آري برادر لازم به «خداحافظي با ولي» نيست. بيعت كنيد و به اشتباه‌تان اعتراف كنيد، و از ظريف حلاليت بخواهيد.

۱۷۹/

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا