عواقب فروش خودرو با وام

محمدرضا سبزعلیپور، افزود: دولت محترم به بهانه خروج از رکود و روان سازی و سرعت بخشیدن به خرید و فروش، اقدام به ارائه دومین بسته اقتصادی خروج از رکود خود طی کمتر از یکسال نمود و آنچنان ازمعجزات این بسته سخن راند که انگار بخش اعظمی از مشکلات اقتصادی کشور و کمبودهای معیشتی مردم را حل و فصل خواهد نمود اما یکی از مواردی که در بسته اخیر دولت به شدت خودنمایی می‌کرد، افزایش سقف تسهیلات خرید خودرو از حدود هفت میلیون به بیست و پنج میلیون تومان با نیت گره گشایی مشکل خودروسازان و فروش خودروهای دپو شده بود. دراین روزهای بی پولی جامعه، متاسفانه وام مذکور برای جمعی از مردم جذاب و وسوسه کننده شد که همین امر موجب گردید تا ظرف مدت شش روز بیش از صد هزار نفر با نیت ماشین دار شدن و یا تبدیل به احسن کردن خودرو قدیمی خود یا صاحب دو خودرو شدن، روانه نمایندگی های فروش خودرو شدند و چشم بسته، احساسی و بدون در نظر گرفتن عاقبت این بدهی (وام ۲۵ میلیونی به اضافه سود و…) اقدام به امضاء اسناد و مدارک و صدور ده ها فقره چک نمودند و خود را زیر بار بدهی سنگینی بردند!!
علیپورتصریح نمود: فاجعه از آنجا شروع شد که وام ۲۵ میلیونی خرید خودرو با باز پرداخت ۷ ساله به وامی‌ با۸۰ درصد پول خودرو با بازپرداخت ۴ ساله، سود وام از ۱۶ درصد به یکباره به ۲۵ درصد افزایش پیدا یافت، به طوریکه علاوه بر ۱۶ درصد سود ۹ درصد ارزش افزوده نیز به آن اضافه شد، چک تضمینی
جای سفته را گرفت و اقساط خودرو طی چند فقره چک اخذ گردید و وعده تحویل فوری خودرو بعضا از تحویل یک هفته ای به تحویل یک ماهه مبدل شد!!. از طرفی دولت طوری وانمود کرد که در جهت رفع مشکلات اقتصادی کشور و گره گشایی مردم این بسته را ارائه نموده ،در صورتی که با برنامه ریزی قبلی دوهدف برای این بسته درنظر گرفته شده بود. نظربه اینکه خودروسازان علی الخصوص دو خودروساز معروف و بزرگ کشور به بانک ها بدهکار هستند و بانک ها هم به دنبال وصول طلب خود می باشند اما با بی پولی و بحران خودروسازان مواجه می شوند و از طرف دیگر بیش از صد هزار خودروی تولید شده خودروسازان بنا به دلایلی روشن، بدون مشتری درانبارها دپو ودرحال خاک خوردن می باشند لکن دولت با ارائه بسته خروج از رکود خود ابتدا قرار شد خودروهای دپو شده را با محوریت بانک ها بفروشد و بخشی یا همه اقساط خریداران خودرو به جای بدهی معوق خودروسازان به بانک ها داده شود تا از این طریق با یک تیر دو نشان را زده باشند!! هم خودروها فروش رفته و هم بانک ها به بخشی از طلب خود خواهند رسید. یعنی به نام مردم ولیکن به کام بانک ها و خودروسازان.
وی با اشاره به اینکه سال ۹۴ یکی از بدترین، راکد ترین و بی پول ترین سال های تاریخ ایران می باشد و تا آخر سال نیز بدتر خواهد شد، گفت: ظرف یکی دو ماه آینده و در این بازار راکد و بی پول سررسید اقساط خرید خودروها فرا می رسد و خریداران باید اقساط خود و یا به عبارتی طلب طلبکاران خود را بپردازند که تجربه سال های اخیر نشان داده که غالب بدهکاران چند قسط اول خود را آرام آرام می پردازند ولیکن رفته رفته در پرداخت های خود به مانع و بی پولی برمی خورند و بی انضباطی در پرداخت ها شروع می شود به طوری که اقساط معوق شده به مرور روی هم جمع و دعوای طلبکار و بدهکار شروع می شود، از همین رو از هم اکنون زنگ خطر این معضل به صدا درآمده و اینجانب هشدار می دهم که ظرف سه، چهار ماه آینده غالب چک های خریداران برگشت خواهد خورد و طلبکاران بی رحمانه و بدون توجه به اوضاع اقتصادی مردم و کشور، به قوه قهریه مراجعه و پرونده قضایی برعلیه بدهکاران خود مفتوح خواهند کرد فلذا بحران روی بحران ایجاد خواهد شد که خدا به داد مردم، کشور و قوه قضائیه برسد.
رئیس شورای سیاستگذاری اقتصاد مقاومتی و بخش خصوصی اظهار داشت: این بسته ها و طرح های دولت جز اینکه به جای درست کردن ابرو، چشم ها را کور کند هیچ حاصلی برای مردم و کشور در پی نداشته و نخواهد داشت فلذا باید طرحی نو دراندازیم تا واقعاً گره گشا باشد. متاسفانه کاردولت به روزمرگی افتاده و حکایت آن بنده خدایی شده که می گوید امروزرا بگذرانیم فردا خدا کریم است!! اگراین طرح و بسته را دولت احمدی نژاد به همین شکل و شمایل انجام می داد خدا وکیلی همه دولتمردان امروز و بنده غیردولتی، با انتقادات تند خود ده ها انگ به آن دولت نمی زدیم؟ آن دولت را مسخره نمی کردیم؟ که در گذشته بارها این کارها را انجام دادیم. چرا مو را در چشم دیگران می بینیم اما تیر را در چشم خود نمی بینیم؟
به گزارش بانکداران ۲۴ (Banker)، رئیس مرکزتجارت جهانی ایران در خاتمه اظهار داشت: بارها گفته ام ولیکن برای چندمین بار ابتدا به خود، سپس به دولت و دولتمردان عزیز توصیه می کنم که واقع بینانه با مردم سخن بگویند و آرزو و رویا و یا وعده و وعید توخالی تحویل مردم ندهند آنها را با طرح های مقطعی و مشکل ساز امیدوار نکنند زیرا اگر این آرزوها واقعیت نداشته و این طرح ها و بسته ها دیر یا زود مشکلات اقتصاد و زندگی مردم را مرتفع نکند ،دیگر کسی حرف دولت را باور نخواهد کرد و دیوار بلند بی اعتمادی بین مردم و دولت قد خواهد کشید که خود از سم برای دولت خطرناک تر است. پس به دنبال پیاده سازی برنامه هایی باشیم تا فی الواقع مثبت و تاثیرگذار باشد که واقعاً طرح ها و برنامه های دست به نقدی وجود دارد که درصورت خواست دولت، با یک اشاره می توانیم از قوه به فعل تبدیل و نتیجه مثبت و معجزه آسای آن را در کوتاه مدت لمس کنیم.
منبع : بنکر
۱۸۴/